ارزیابی اثرات بهداشت محیط در ایجاد کانون لیشمانیوز جلدی در شهرستان اردکان

ارزیابی اثرات بهداشت محیط(EHIA) باید مبنای همه فعالیتهای توسعه ای باشد تا اثرات نامطلوب فعالیتهای توسعه ای بر سلامت انسان و محیط زیست تقلیل یابد و شعار سلامت مادر توسعه تحقق پذیرد. منطقه چاه افضل در شهرستان اردکان که در شمال استان یزد و در منتهی الیه آبریز یزد- اردکان با آب و هوای خشک و کویری قرار گرفته است در دو دهه اخیر شاهد گسترش فعالیتهای کشاورزی از طریق ایجاد پسته زارهای جدید و همچنین مبارزه با کویر از طریق پوشش گیاهی شور پسند(SEIDLITZID SPP) و علف شور(SALSPLA SPP) بوده است که زمینه مناسبی برای افزایش و فور جوندگان همچون ALLACTAGBOMG OPKMUS,RHOMBOMYS OPIMUS,MERIONES LIBYCUS در منطقه گردیده است که مخزن لیشمانیوز جلدی نوع روستائی محسوب می شوند و از طرفی لانه های آنان ژیت های لاروی مناسبی برای انواع فلبوتومینه های ناقل لیشمانیوز بویژه PH,PAPATASI,PH,MONGOLENSIS گردیده افزایش وفور آنها موجب انتقال بیماری و گسترش عفونت انسانی در منطقه و دست اندازی بیماری به حاشیه شهر اردکان گردیده است که در سال 1378 به میزان 1700 نفر انسان مبتلا درصد هزار نفر آلوده ترین منطقه کشور بوده است مداخله مسئولین بهداشتی و اجرائی در محیط به منظور کنترل جوندگان و کاهش وفور ناقلین بیماری(طعمه گذاری با سم کلیرات واکس ICI و سمپاشی ابقائی با سم پیرتروئید) در کاهش موارد ابتلاء تا حدی اثر داشته است لیکن در کنترل کامل بیماری و جلوگیری از پیشروی بیماری به سوی شهرهای اردکان و میبد چندان موفق نبوده است که پیشنهاد می شود با ارزیابی اثرات بهداشت محیط در منطقه به زمینه های انتقال بیماری توجه و از طریق جلب مشارکت جامعه و ایجاد هماهنگی و همکاری بین بخشی در یک برنامه دراز مدت بیماری را کنترل و از آثار سوء آن در محیط جلوگیری نمود.