تاثیر فعالیتهای کویر زدایی و بیابانزدایی(ایجاد پوشش گیاهی) در بهداشت محیط

یکی از مسایلی که بهداشت ساکنان مناطق بیابانی را تهدید می کنده پدیده بیابان زایی است و این پدیده در مساحتی حدود 80 میلیون هکتار (نیمی از سطح کشور) دیده می شود و اکثر استانهای مرکزی مانند یزد، کرمان، خراسان، سمنان و .... را در برگرفته است. در این مقاله ابتدا مفهوم بیابان زایی تعریف گردیده، سپس عوامل موثر در بیابان زایی از قبیل عوامل طبیعی شامل کمبود بارندگی، وضعیت خاک، پراکنش نامناسب بارندگی و عوامل انسانی از قبیل کشاورزی غیر اصولی، چرای بی رویه بوته کنی و تخریب پوشش گیاهی بررسی گردیده است. پس از آن تاثیر پدیده بیابان زایی و کویرزایی در بهداشت محیط مورد بررسی قرار گرفته است که شامل کمبود آب و کیفیت پایین آب و اثر آن در ایجاد بیماریهای مختلف، وجود طوفانهای شدید همراه با گرد و خاک و ایجاد بیماریهای تنفسی و چشمی، کاهش تولید مواد غذایی در مناطق بیابانی و مشکل تغذیه می باشد. نهایتاً راه حل مشکل ایجاد فعالیتهای بیابان زدایی شامل جنگل کاری، ایجاد فضای سبز و توسعه پوشش گیاهی است که تاثیر مهمی در افزایش سطح بهداست ساکنان منطقه دارد. بعضی از این اثرات عبارتند از " کاهش دما، افزایش رطوبت نسبی، کاهش آلودگی هوا و آلودگی صوتی، تاثیرات روانی فضای سبز، صرفه جویی در مصرف انرژی و تغییر میکرواقلیم. بدین ترتیب پیشنهاد می گردد در اطراف شهرها و روستاهای مناطق بیابانی مطالعات جامع بیابان زدایی انجام گردیده و پس از بررسی کلیه جوانب خصوصاً مسائل زیست محیطی و بهداشتی کمربند سبز ایجاد گردد که مسلماً ایجاد جنگل کاری و فضای سبز به نحو چشمگیری می تواند در ارتقای سطح بهداشت ساکنان این مناطق موثر باشد.