اثرات سطوح متفاوت روغن ماهی بر فراسنجه های خونی گوسفند

در سال های اخیر استفاده از روغن ها در جیره دام به دلیل داشتن برخی اسیدهای چرب مفید برای سلامتی انسان همچون اسیدلینولییک و اسید لینولینیک مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی سطوح متفاوت روغن ماهی بر متابولیت های خونی میش های کردی- مغانی بود. به همین منظور تعداد 45 راس میش کردی- مغانی بطور تصادفی در 3 تکرار با 15 تکرار قرار گرفته شدند. تیمارهای آزمایشی به ترتیب شامل: گروه 1- (جیره پایه بدون هیچ ماده افزودنی)، گروه 2- (جیره پایه + 2 درصد روغن ماهی)، گروه 3- (جیره پایه+ 4 درصد روغن ماهی) بودند. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که غلظت گلوکز خون با افزایش درصد روغن ماهی در جیره ها افزایش پیدا کرد، بطوریکه باعث کاهش معنی داری (P<0/05) در گروه شاهد در مقایسه با سایر جیره ها شد اما تفاوت معنی داری بین جیره های دریافت کننده روغن ماهی مشاهده نشد. غلظت پروتیین کل پلاسما و آلبومین پلاسما تحت تدثیر روغن ماهی در جیره ها قرار نگرفت و هیچ گونه اختلاف معنی داری بین جیره ها مشاهده نشد. تجزیه آماری داده های مربوط به اثر تیمارها بر غلظت بتا هیدروکسی بوتیرات پلاسمای خون دامها نشان داد که مصرف روغن ماهی با 2 درصد باعث افزایش معنی داری (P<0/05) غلظت بتا هیدروکسی بوتیرات در پلاسمای خون گوسفندان تغذیه شده بود. بطور کلی گنجاندن روغن ماهی در جیره فلاشینگ می تواند اثرات مثبتی بر عملکرد گوسفند گذارد.

کلیدواژه ها:

فراسنجه های خون ، روغن ماهی ، عملکرد