بررسی هندسی و خصوصیات مهاربند زانویی در کنترل سازه

آشناترین و مرسومترین سیستم مهاربندی در سازه های فولادی، مهاربند ضربدری هم مرکز CBF می باشد که با وجود سختی مناسب از لحاظ شکل پذیری و جذب انرژی، عملکرد عمدتا ضعیفی دارد. از سوی دیگر قاب های خمشی MRF با وجود شکل پذیری بسیار بالا، از نظر سختی و کنترل تغییر مکان، به هیچ وجه رفتار مناسبی ندارند. سیستم هایی که بر هر دو مشکل فوق غلبه می کنند، به دو طیف عمده سیستم های مهاربندی خارج از مرکز EBF و سیستم مهاربندی زانویی KBF تقسیم می شوند. سیستم EBF علی رغم شکل پذیری بسیار عالی، سختی نسبتا مناسب و تسهیلاتی که به لحاظ ایجاد بازشوها در فرم و نمای معماری ایجاد می کند، به دلیل مشکل ترمیم تیر پیوند Link ، پس از یک زلزله شدید و مشکلات طرح و اجرای خود پیوند، نقطه ضعفهایی هم دارد. اما در سیستم KBF المان مستهلک کننده انرژی، عضو زانویی است که مانند یک فیوز شکل پذیری عمل می کند و تشکیل مفاصل پلاستیک محدود به آن است . عضوی که تعویض آن ( جهت بهره برداری مجدد از سازه )، پس از یک زلزله شدید، سهل تر و عملی تر خواهد بود. در این مقاله با تغییر عضو زانویی از 0.7 متر تا 2.12 متر در 6 گام به بررسی اثر تغییر طول عضو زانویی در مقدار تغییر مکان بام، پرداخته شده است و همچنین قاب فولادی یک طبقه با مهار بند زانویی در نرم افزار Sap2000 مدل سازی شده و از تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

، CBF ، MRF ، KBF ، EBF ، مهاربند