بررسی ارتباط بین آلودگی میکروبی و عوامل فیزیکی و شیمیایی در بخشی از آب زاینده رود

از آنجائیکه زاینده رود اصفهان یکی از منابع مهم آب در قسمت مرکزی ایران میباشد. لذا مطالعاتی در زمینه شناسائی، شمارش و جداسازی باکتریهای بیماریزا و ارتباط با عوامل فیزیکی و شیمیایی مانند اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی(B.O.D) و دما انجام پذیرفت. در این بررسی دو جایگاه برای نمونه گیری از آب انتخاب شد: 1- پل شهرستان 2- فاصله بین پل شهرستان و پل بزرگمهر – جهت جداسازی باکتریهای بیماریزا از روش زیر استفاده شد: روش نمونه گیری از آبهای سطحی: در این راستا ابتدا تعداد کل باکتریها به روش شمارش کلنی(کلنی کانت) و همزمان با متد استاندارد(M.P.N) و با استفاده از محیط کشت های اختصاصی، باکتریهای شاخص آلودگی احتمالی و مدفوعی آب نظیر کلیفرمها ا، استرپتوکوکوس فیکالیس، شمارش شده است. اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی (B.O.D) و دما نیز تعیین شد. نتایج نشان داد که کوکوسی گرم مثبت مانند: استرپتوکوکوس فیکالیس در همه فصول و استافیلو کوکوس آرئوس در بهار، تابستان و پائیز، جداسازی شدند. باسیل های گرم منفی جداسازی شده، اشیرشیاکلی، سالمونلاتیفی، کلبسیلاپنومونیه، شیگلاسونئی، پروتئوس مورگانی و سراشیامارسه سنس و پسودوموناس آنروژینوزا بودند. با اندازه گیری B.O.D5 و درجه حرارت مشخص شد که دما در افزایش تعداد و نوع باکتری آلوده کننده دارای یک ارتباط کاملا مستقیم میباشد، زیرا این باکتریها در طی فصل گرما حداکثر و در فصل سرما حداقل بودند. اما افزایش B.O.D5 با افزایش تعداد باکتریها دارای ارتباط مستقیم نسبی بوده است. در این مطالعه M.P.N کلیفرمها (Fc) و استرپتوکوکوسی مدفوعی (Fs) و نسبت آنها(Fc/Fs) تعیین نمود که آلودگی زاینده رود از نوع مدفوع انسانی است.

کلیدواژه ها:

آلودگی میکروبی ، زاینده رود ، کلی فرم ، اکسیژن مورد نیاز بیوشیمیایی