کاربرد واژگان زنانه در کتاب یکشنبه آخر از منظر زبان و جنسیت

شناخت زبان، به خصوص با توجه به نوع جنسیت افراد، از مقوله هایی است که در دوره معاصر مورد توجه محققان قرار گرفته است. رابین لیکاف برای نخستین بار مقوله زبان زنان را مطرح کرد و بعد از او پژوهشگران بسیاری به این مهم پرداختند. هدف آنان شناخت اختلافات زبان زنان و مردان بود. در این پژوهش که با هدف شناخت هرچه بهتر ویژگی هایواژگانی زبان زنانه در آثار داستانی ادبیات پایداری صورت پذیرفته، تلاش گردیده تا به شیوه توصنفی_ تحلیلی، یکشنبه آخر از معصومه رامهرمزی که از کتاب های خاطره نویسی دفاع مقدس می باشد، از منظر زبان زنانه در حوزه واژگان: دشواژه ها، رنگ واژه ها، سوگندواژه ها، تشدیدکننده ها، تعدیل کننده ها، فعل ها و عبارت های فعلی، ترکیبات وصفی و عاطفی و واژگان صریح و ضمنی بررسی شود. در بررسی این آثار مشخص شد کاربرد مواردی نظیر: دشواژه ها، سوگندواژه ها، تشدیدکننده ها و واژگان صریح کاملا منطبق با نظریه زبانشناسان است. اما کاربرد رنگ واژه ها، فعل ها و عبارت های فعلی، ترکیبات وصفی و عاطفی و واژگان ضمنی در اثر فوق به عنوان اثری زنانه چندان نمود نداشته است که این امر را می توان ناشی از حضور راوی در صحنه جنگ دانست.

کلیدواژه ها:

زبان زنانه ، واژگان ، ادبیات پایداری ، یکشنه آخر ، معصومه رامهرمزی