بررسی اندرکنش های پی-سازه در عملکرد لرزه ای ساختمان های فولادی

پی یا فونداسیون، تکیه گاه ساختمان و خاک تکیه گاه پی می باشد، به طوری که خاک – فونداسیون و سازه فوقانی، یک سیستم اندرکنشی را تشکیل می دهد که تحت بارگذاری دینامیکی، کل مجموعه در ارتعاش خواهد بود.در تحلیل مرسوم سازه های ساختمانی، با صرف نظر از مدل کردن فونداسیون مهندسان اغلب سازه را به صورت پای گیردار یا مفصلی فرض می کنند، سپس به تحلیل و طراحی سازه می پردازند. اما فرض عدم تغییر مکانهای تکیه گاه های سازهای، نمی تواند فرض درستی باشد چرا که تقابل پی با سازه و بر هم کنش این دو بر همدیگر و در بعضی مواقع انعطاف پذیری نسبتا زیاد خاک نسبت به سازه و پی زیرین باعث ایجاد تغییر شکل در سطح تماس این دو می شود. در این پژوهش دو ساختمان 4 و 11 طبقه فولادی در انواع متداول سیستم های مقاوم سازهای تحت بارهای وارده تحلیل گردید، سپس از قاب های مذکور تحلیل دیگری از مجموعه قاب و پی بصورت یکپارچه صورت گرفت و اختلاف نتایج جابه جاییهای نسبی و زمان تناوب در مدهای متفاوت و نیروهای داخلی ایجاد شده بررسی گردید. در این پژوهش برای مدلسازی از نرم افزار Sap2000 استفاده شده است. نتایج تحیل نشان داد که انعطاف پذیری پی و تاثیر مدلسازی همزمان پی و سازه در آنالیز کامپوتری میتواند تا حدودی نتایج تحلیل استاتیکی و دینامیکی سازه های مقاوم متعارف ساختمانی را تحت تاثیر قرار داده و تغییرات قابل توجهی را در دوره تناوب سازه و مدهای غالب و بالطبع جابه جاییهای نسبی و نیروهای داخلی حاکم گرداند.

کلیدواژه ها:

مدل سازه-پی ، ، اندرکنش پی- سازه ، سازه فولادی ، عملکرد لرزه ای ، بررسی لرزه ای