بررسی وضعیت امنیت غذایی در روستاهای جلگه ای غرب گیلان (مطالعه موردی: روستای وشمه سرا، شهرستان ماسال)

تامین نیازهای غذایی به منظور تامین سلامت جامعه امری ضروری تلقی می شود. اولین گام برای برنامه ریزی در این حوزهشناخت ابعاد نظری مسیله و تعیین میزان امنیت غذایی و تامین غذا است. طبق تعریف جامع سازمان خواروبار کشاورزی(FAO) (1996) امنیت غذایی زمانی وجود دارد که همه افراد، در همه زمان ها، دسترسی فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی به غذای سالم و باکیفیت برای انجام فعالیت هایشان در یک زندگی سالم دارند. از دید جامعه بین المللی امنیت غذایی فراتر ازتولید مواد غذایی است و عناصری مانند دسترسی اقتصادی به غذا، وجود بازارها، دانش و آگاهی را از الزام های برقراری امنیتغذایی می دانند. ناامنی غذایی و گرسنگی پیامدهایی را برای سلامت عمومی و هزینه های اقتصادی را برای اجتماع دارد که ازپیامدهای آن میتوان به کاهش یادگیری در خردسالان و عملکرد ضعیف کار در بزرگسالان و جذب پایین غذا اشاره کرد. باتوجه به اهمیت امنیت غذایی و نقشی که در توسعه دارد بررسی و بهبود آن ضروری است. بر این اساس هدف این پژوهشکمی سازی وضعیت امنیت غذایی و بررسی عوامل موثر بر آن در روستای وشمه سرای شهرستان ماسال استان گیلان است.پژوهش حاضر ازنظر ماهیت کمی، به لحاظ هدف در زمره ی پژوهش های کاربردی و به لحاظ نحوه ی گردآوری داده ها پیمایشیاست. جامعه آماری پژوهش را 408 خانوارهای روستایی در روستای وشمه سرای شهرستان ماسال که دارای 1386 نفر جمعیتشامل 690 مرد و 696 زن است، تشکیل می دهد که 94 خانوار با استفاده از جدول بارتلت و روش نمونه گیری تصادفی انتخابشدند. نتایج نشان داد که ناامنی غذایی در بیشتر خانوارهای مورد مطالعه وجود دارد. ناامنی غذایی با گرسنگی شدید 16/45درصد، ناامنی غذایی با گرسنگی متوسط 34/18 درصد و ناامنی غذایی بدون گرسنگی 49/37 می باشد. سطح ناامنی غذایی در خانوارهای دارای فرزند بیشتر از خانوارهای بدون فرزند است. نتایج نشان می دهد که سن سرپرست خانوار با ناامنی غذاییارتباط مستقیم معنی داری و متغیرهای مخارج و درآمد ماهیانه و سطح تحصیلات سرپرست خانوار با ناامنی غذایی ارتباطمعکوس معنی داری دارند.

کلیدواژه ها:

امنیت غذایی خانوارهای روستایی ، مطالعه میدانی ، شهرستان ماسال