بررسی آلودگی منابع آب به نیترات واستفاده از روش بیولوژیکی جهت حذف آن

وجود خاک های شور و سدیمی یکی از مشکلات عمده مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. زهکشی و ابشویی مناسب موثرترین روشی است که در شرایط کنونی می تواند برای جلوگیری از روند شور شدن این اراضی به کار برده شود. اگرچه آبشویی املاحی از قبیل نمک ها، یکی از اهداف اصلی نصب سیستم های زهکشی می باشد، ولی آبشویی املاح دیگری از قبیل آفتکش ها و کودها و ورود آنها به آب های سطحی یکی از بزرگترین معایب این سیستم ها می باشد. وارد شدن این مواد به آب های سطحی باعث آلوده شدن اب های سطحی و همچنین ایجاد مشکلات زیست محیطی می گردد. از آنجایی که نیترات به حد کافی در خاک وجود ندارد، کشاورزان جهت تامین نیاز گیاهان مجبور به استفاده از کودهای ازته می باشند. نیترات خیلی سریع از خاک شسته شده و به آب های زیرزمینی و درصورت وجود زهکش به آب های سطحی می پیوندد. با ورود ترکیبات نیتروژن به محیط زیست از جمله رودخانه ها ممکن است مشکلاتی از قبیل انباشته شدن نیترات در بافت آبزیان خصوصا ماهی ها و اختلال در تکثیر و تولید مثل آنها، به خطر افتادن سلامت انسان و بروز بیماری ها، خوراک وری آب های منطقه و شهری، صنعتی و کشاورزی و حتی منابع آب استفاده می شود. در این مقاله به بررسی آلودگی منابع آب نیترات و استفاده از روش بیولوژیکی جهت حذف آن پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

زهکشی ، آبشویی ، مشکلات زیست محیطی ، روش بیولوژیکی