تدبیری برای توسعه پایدار روستایی؛ تاملی در باب اقتصاد غیر زراعی

امروزه در کلیه کشورهای جهان، اعم از توسعه یافته و در حال توسعه، مفهوم پایداری جزیی لاینفک در فرآیند توسعه میباشد. چراکه با روند کنونی استفاده از منابع موجود، امنیت نسلهای آینده با خطر جدی مواجه خواهد شد. با توجه به روند رو به رشد افزایش جمعیت، سطح سواد و خرد شدن اراضی روستایی، نظام اقتصادی روستاها هم پیرو آن دستخوش تغییراتی اساسی گردیده و باعث افزایش نیازهای درآمدی روستاییان شده است، که آنان برای رفع این نیاز به استفاده بیش از حد از منابع آبی و خاکی روی آورده اند. به همین خاطر گسترش مشاغل غیر زراعی سازگار با محیط زیست در روستاها در عین هم راستا بودن با توسعه پایدار روستایی، شاخصهای دیگر اقتصادی خانوار روستایی را نیز بهبود میبخشد. هدف از نوشتار حاضر، بررسی رابطه ی معنی داری رشد اقتصاد غیر زراعی در روستاها و توسعه پایدار روستایی بود. برای این منظور از روش پژوهش اسنادی استفاده گردید. به این ترتیب که ابتدا اسناد و مدارک موجود گردآوری و سپس با بهره گیری از مجموعهای از معیارها به تحلیل آنها پرداخته شد. نتایج حاکی از آن بود که اقتصاد غیر زراعی رابطه مثبت و معنیداری با شاخص های توسعه ی پایدار روستایی داشت.

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، توسعه ی پایدار روستایی ، سیستم ، منابع آبی و خاکی ، اقتصاد غیر زراعی