نقش سازمان های حمایتی در پیشگیری از بزه دیدگی زنان بی سرپرست در نظام کیفری ایران

این پژوهش با هدف بررسی نقش سازمان های حمایتی در پیشگیری از بزه دیدگی زنان و کودکان بی سرپرست و بدسرپرست در نظام کیفری ایران انجام شده است. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی-تحلیلی انجام شده است. سازمان های حمایتی در کشور با اتخاذ دو رویکرد پیشگیرانه و بهبودیابنده و ارتقایی به حمایت از زنان و کودکان بزه دیده می-پردازند. سازمان هایی همانند کمیته امداد، بهزیستی، ندامتگاه ها و زندان ها، پلیس و نهادهای مدنی فعال در جامعه در این راستا ایفای نقش می کنند. حمایت از زنان و کودکان در سایه افزایش امنیت اجتماعی و پیشگیری از افزایش جرایم علیه زنان و کودکان از طریق ارایه خدمات مشاورهای برای ارتقای سطح فرهنگی خانواده ها و اطلاع رسانی به قربانیان خشونتهای خانوادگی از مهمترین اهداف اما در این بین تدابیر پیشگیرانه به دلیل برخورداری از مزیت های اقتصادی بودن و انسانی تر بودن از جایگاه والاتری برخوردار است. کودکان و نوجوانان و زنان از اقشار آسیب پذیر جامعه هستند. حمایت و تربیت این گروه ها در بهبود جامعه تاثیرگذار است. در میان بز هدیدگان، کودکان و نوجوانان بزه دیده نیاز به حمایت بیشتری دارند، زیرا کودکان که آینده جامعه بشری هستند از آسیب پذیرترین اعضای این جامعه محسوب می شوند. به همین جهت است که مصلحان بشریت از دیرباز تاکنون همواره در حمایت و مراقبت از آنان پیشگام بوده اند . این حمایت از طریق اتخاذ یک سیاست افتراقی صورت می گیرد. سیاست افتراقی در قوانین داخلی به صورت جرم انگاری های خاص در حوزه ی حقوق و آزادیهای کودکان یا به صورت تشدید مجازات جرایم علیه آنان متجلی می شود. زیرا حقوق کیفری به عنوان منعکس کننده ارزشهای بنیادین حاکم بر یک جامعه، علاوه بر نقش آموزشی – فرهنگی که در تقبیح برخی رفتارها دارد، میتواند به عنوان عاملی باز دارنده و پیشگیرانه در ارتکاب برخی رفتارها ایفای نقش کند.