مروری بر تولید بیوهیدروژن از بخش آلی مواد زاید جامد شهری

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 730

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ENGIN02_038

تاریخ نمایه سازی: 13 مهر 1397

چکیده مقاله:

امروزه تولید انرژی تاثیر قابل توجهی بر محیط زیست دارد. هیدروژن یک جایگزین تمیز و مناسب برای سوخت های فسیلی است که میتواند در یک موتور احتراق داخلی مصرف شود. بیو هیدروژن به طور جامع به عنوان هیدروژنی تعریف می شود که به طور شیمیایی،بیوشیمیایی، ترموشیمیایی، زیست نوری و بیولوژیکی از بیومس تولید می شود. تولید هیدروژن از راه بیولوژیکی با استفاده از بیومس زباله،نشان دهنده گستره مهمی برای تولید زیست انرژی است. تولید بیولوژیکی هیدروژن یک فرایند تبدیل میکروبی است که توسط باکتری هاانجام می شود. در میان تمام فرایندهای تولید بیولوژیکی هیدروژن، مسیر تخمیر تاریکی، کاربردی ترین تکنولوژی با ارزش تجاری استزیرا هیچ انرژی خارجی و همچنین منبع نور نیاز ندارد و هزینه راهبری کمی دارد. تخمیر تاریکی توسط طیف گسترده ای از ترکیبات آلیبه عنوان سوبسترا (مانند بخش آلی مواد زاید جامد شهری) قابل انجام است. عوامل زیادی مانند پیش پردازش مواد ورودی، pH، دمایمزوفیلیک یا ترموفیلیک و غیره برای اطمینان از تامین غلظت باکتری های تولید کننده هیدروژن در تخمیر تاریکی ضروری است. همچنیندر مقایسه با پروتیین، لیپیدها و سلولز، اجزای کربوهیدرات در مواد غذایی نقش مهمی در مرحله هیدرولیز شدن در طی تجزیه بی هوازیدارند. در این مطالعه مروری، پتانسیل بخش آلی مواد زاید جامد شهری برای تولید بیو هیدروژن و عوامل فیزیکی و شیمیایی تاثیر گذار درتولید آن توسط فرایند تخمیر تاریکی مورد بررسی قرار گرفته است. این بررسی نشان داد که بیو هیدروژن می تواند به طور موثری از موادزاید تجدید پذیر مانند پسماند مواد غذایی و پسماندهای پردازش مواد غذایی تولید شود. این منابع بلا استفاده به طور مداوم تولید میشوند و می توانند در صورت نیاز جهت تولید بیو هیدروژن در دسترس باشند.

کلیدواژه ها:

بیوهیدروژن ، تخمیر تاریکی ، پسماند غذایی ، بخش آلی مواد زاید جامد

نویسندگان

مهدی احمدمعظم

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

نادعلی علوی

گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران