توسعه گردشگری در مناطق کوهستانی

گردشگری فصل مشترک بین زندگی عادی ساکنان بومی و زندگی غیر عادی گردشگران را در بر می گیرد. از این حیث گردشگری موجبمحافظت از محیط طبیعی و اثر گسترده بر اقتصاد منطقه می گردد. بنابراین، تشخیص و ترویج انواع آن سبب تقسیم فواید حاصل ازفعالیتها با جوامع محلی و احترام به فرهنگ های بومی است. یکی از انواع گردشگری، توریسم کوهستان می باشد که تنها به آن از رهگذر طبیعت گردی توجه گشته است و بدین جهت تمام ابعاد آن برای جذب گردشگران شناخته شده نیست. فلات ایران با داشتن دو رشته کوه اصلی البرز و زاگرس با قلل متعدد و ارتفاعات متفاوت، شرایط بسیار مناسبی را برای گردشگری زمستانی همراه با یخ و برف در یک دوره کوتاه و گردشگری کوهستان در تمام فصول فراهم می نماید. به عبارت دیگر، کوهستان را می توان از جمله موارد مورد توجه به شمار آورد که هم به لحاظ ورزشی و هم از لحاظ تفریحی مورد توجه گردشگران قرار می گیرد. اما عده بسیار اندکی جذب گردشگری در کوهستان می شوند، چرا که هنوز به طبیعت گردی کوهستان به مفهوم خاص آن، نگاه تخصصی نشده است. بسیاری از جاذبه های خاص در کوهستان وجود دارد که استفاده از آن نیازمند برنامه ریزی است ومی تواند فضایی اشتغال زا و مفرح باشد. با این مبنا، مطالعه حاضر به بررسی رونق گردشگری کوهستان ، نحوه جذب گردشگر بیشتر در این حوزه و نیز بررسی روش های توسعه بازارهای محلی مناطق کوهستانی اختصاص دارد.

کلیدواژه ها:

گردشگری (توریسم) ، کوهستان ، برف ، توریسم زمستانی ، توریسم کوهستان