پهنه بندی شوری خاک با استفاده از روش های زمین آماری در منطقه اهواز، ایران

تخریب سرزمین یکی از معضلات بزرگ برای هر کشور می باشد. امروزه فشار جمعیت جهت تولید محصولات کشاورزی بیشتر، سبب استفاده از منابع آبی نامطلوب برای آبیاری به به عنوان معضل زیست محیطی برای کل دنیا تبدیل شده است. این عمل سبب گسترش شوری خاک و تخریب سرزمین شده است. با توجه به اینکه اهواز یکی از کلانشهرهای ایران محصوب می شود و معضلات آبی در این منطقه نیز قابل ملاحظه است. در این پژوهش هدف استفاده از روشهای مختلف زمین آماری مختلف جهت بررسی شوری در نظر گفته شد. روشهای زمین آماری مورد استفاده روش کریجینگ و کوکریجینگ بود. جهت ارزیابی مدل از معیارها از جمله ریشه مربعات خطا، ضریب تبیین و میانگین خطا استفاده گردید. مقایسه نتایج مدلهای زمین آماری مورد استفاده در این تحقیق نشان داد دقت و کارایی مدل کوکریجینگ به خاطر استفاده از متغیر کمکی نسبت به مدل کریجینگ بیشتر بوده است. نقشهی تولید شده از مدل کوکریجینگ به چهار کلاس کمتر از 4، 8-4، 16-8، 32-16 و بیشتر از 32 (دسی زیمنس بر متر) تقسیم بندی شد. بیشترین گسترش شوری در منطقهی مورد مطالعه، کلاس شوری 32-16 دسی زیمنس بر متر بوده است که گسترش قابل ملاحضه ای را دارا بوده است.

کلیدواژه ها:

شوری خاک ، تخریب محیط زیست ، زمین آمار ، کوکریجینگ ، اهواز