وضعیت شناسی پایبندی به عفاف و حجاب در جمهوری اسلامی ایران

یقینا پایبندی به عفاف و بارزترین مصداق آن حجاب، به عنوان حکم واجب دینی و ارزشی اخلاقی واجد پیامدهای مثبت و تاثیرگذار در سلامت، امنیت و رشد و تعالی هر جامعه انسانی و از جمله اولین موضوعاتی است که، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بهعنوان راهبردی کلان در دیدگاه امام خمینی (ره) و در سیاستگذاری، برنامه ریزی ها مورد توجه قرار گرفت. هدف تحقیق حاضر،بررسی وضعیت پایبندی به عفاف در سه دهه بعد از انقلاب اسلامی در ایران بود. پژوهش از نوع کاربردی و از جهت روش مورداستفاده توصیفی –تحلیلی است. یافته های این مطالعه حاکی از این است که 1 - بر اساس مبانی دینی، لزوم پایبندی به عفاف درجمهوری اسلامی هم حکمی واجب و هم ارزشی اخلاقی و هم واجد جایگاه قانونی است؛ 2- بر مبنای گونه شناسی اقداماتمختلف، ارشادی، فرهنگی و تقنینی، سیاستگذاری و قانونگذاری توسط مراکز ذیالصلاح در موضوع عفاف بعد از انقلاب انجامشده است؛ 3- سوق پیداکردن جامعه از وضعیت موجود نامطلوب به سوی وضعیت مقدور یا مطلوب درگرو توجه به ظرفیت هایاعتقادی – فرهنگی و قانونی با هماهنگی و بهره گیری از تمامی آنهاست. در شرایط کنونی بهرغم تاکید دین، اخلاق و قانون،ضعف پایبندی به رعایت هنجار ارزشمند عفاف می توان گفت با پایبند نبودن برخی به عفاف، خصوصا مصداق بارز آن یعنیحجاب، جامعه درگیر چالشهایی شده است. بنابراین، علاوه بر لزوم توجه عموم مردم، در راستای تحقق بخشی به این اصل مهم وتاثیرگذار، مسیولیت متولیان است که جهت اجرایی شدن هر چه بیشتر سیاست ها، برنامه ها و قوانین مربوطه با توجه به شرایط،با بروز رسانی و اصلاحات ضروری و مورد نیاز سیاست ها و برنامه ریزی ها و اقدامات راهبردی و ضوابط از کلیه ابزارها و ظرفیت هااعتقادی – فرهنگی و قانونی، برای زمینه سازی در جهت سوق دادن جامعه به سوی وضعیت مطلوب یا حداقل مقدور در راستایتعمیق و نهادینه سازی این مهم مدد گرفته شود. بر این اساس در این مقاله در ابتدا بررسی و تلاش برای شناخت وضعیت موجودبا هدف چگونگی امکان سوق جامعه به سوی تحقق وضعیت مطلوب یا حداقل وضعیت ممکن انجام شده و در ادامه با توجه بهظرفیت های در حرکت بهسوی هدف مذکور راهکارهایی بیان شده است.

کلیدواژه ها:

عفاف ، دین ، اخلاق ، قانون ، جمهوری اسلامی ایران