حیاء و نقش آن در احیاء هویت حقیقی زن

حیاء یکی از ارزش های ثابت انسانی است که آفریدگار حکیم در فطرت بشر نهاده تا او را به مسیر کمالش رهنمون باشد. هیچغریزه ای به سرکشی و حساسیت غریزه جنسی نیست و تجربه دنیای غرب نشان داده است که لاقیدی در مسایل جنسی بهحدی متوقف نمی شود، اما در عین حال حریم داری ناشی از حیاء، مانع اساسی از لغزش در این مسیر است. پرسش اصلی اینمقاله آن بود که حیاء در احیای هویت حقیقی زن چه نقشی می تواند داشته باشد لذا هدف تحقیق حاضر آن بود که هویتحقیقی زن را تبیین کند و یکی از موانع مهم بروز استعدادهای زن، برهنگی و فقدان پوشش مناسب و در حقیقت کمرنگشدن حیاء را بررسی کند. بدین منظور، با روش تحلیلی- توصیفی و گردآوری کتابخانه ای، واکاوی مفهوم و جایگاه حیاء درآموزه های دینی و نیز نقش آن در احیای هویت حقیقی زن انجام شد. از آنجایی که ساختار حکیمانه خلقت ساختمان روحی وجسمی ویژهای را برای بقای نسل در زن تعبیه کرده است، بروز و جلوه حیاء در زن حایز اهمیت است. طبق آموزه های دینیحیاء یگانه عنصری است که زن را از ابزار شهوانی بودن در جامعه و بیتوجهی به هویت انسانی و استعدادهای برابرش با مرد درمسیر رسیدن به کمال، رهایی می بخشد.

کلیدواژه ها:

حیاء ، حجاب ، هویت حقیقی زن ، ابزار جنسی