عفاف و حجاب در دوره معصومان(علیهم السلام)

مسیله حجاب، یکی از واجبات شرعی که بر عهده زن مسلمان است، علاوه بر شرعی بودن آن امری مطابق با فطرت بشری وضامن سلامت روانی زن و اجتماع نیز هست. این مقاله بر آن بود که علاوه بر بررسی لغوی و اصطلاحی حجاب نگاهی بهتاریخچه آن در میان اعراب قبل از اسلام بیندازد و دیدگاه معصومان (ع) را در این باره تبیین کند. گرچه به استناد تاریخمسیله برهنگی مطرح نبود، اما باز زنان موی و بدن خود را می آراستند و در جامعه حاضر می شدند که با آمدن دین مبین اسلامحد و مرزهای پوشش مطرح میشود. برخلاف آن در ایران باستان، حجاب سخت و شدیدی حکمفرما بوده، حتی پدران وبرادران ما نسبت به زن شوهردار نامحرم شمرده می شده اند. روایاتی مبنی بر حد و مرز حجاب حضرت زهرا (س) بهعنوانالگوی زن مسلمان مطرح شده که شامل همان ازار و خمار و جلباب است و حضرت هیچ گونه پوششی بر روی صورت نداشتند.همچنین حضرت امیر المومنین علی (ع) در فرمایشات خود به فرزندان خود امام حسن (ع) و امام حسین (ع)، فرموده اند،درباره حجاب بانوان سختگیر باش، چرا که رعایت حجاب به طور جدی و محکم زنان را سالمتر و پاکیزه تر حفظ خواهد کرد. درمجموع بررسی های روایی انجام شده در موضوع حجاب نشان داد که هیچ کدام از معصومان (ع) به جز پیامبر(ص) و امامعلی(ع) حکومتی را تشکیل ندادند تا با بی حجابی برخورد حکومتی بشود و تذکرات ایشان در حد امر به معروف و نهی از منکرو کار فرهنگی بوده است.

کلیدواژه ها:

حجاب ، عفاف ، اسلام ، خمار ، حضرت زهرا (س)