تشخیص نفوذ در شبکه با استفاده از ترکیب الگوریتم های فراابتکاری و استنتاج فازی

شبکه های حسگر بی سیم در دهه های اخیر، به بخش بسیار ضروری از کاربردها تبدیل شده اند. عموما، حسگرها بسته به نیازدر چگالی با پراکندگی بالا، در محیط گسترانده می شوند. بسیاری از پروتکل های موجود مسیریابی برای شبکه حسگربیسیم، از یک مسیر برای انتقال داده ها استفاده می کنند. مسیر مطلوب از بین معیارهایی مانند شیب اطلاعات، فاصله مبداتا مقصد و یا سطح انرژی گره های باقیمانده انتخاب می شود. انتقال مطمین داده ها، یکی از چالش های بزرگ بوده و متکیبه انتخاب مسیر بهینه است. امروزه امنیت، یکی از دغدغه های اولیه طراحان شبکه است. مهاجم برای فریب ممکن استداده ها را به مسیر اشتباه، ارسال کند. مهاجم با روش های مختلف قادر به آسیب شبکه است، پس باید مکانیسمی جهتجلوگیری از این حملات ایجاد نمود. بر اساس تحقیقات، بهترین راه تامین امنیت در نظر گرفتن آن، در مرحله طراحیاست. وجود یک سیاست امنیتی مناسب آسیب پذیری سازمان را کمتر می کند. طرح حاضر بررسی تشخیص نفوذ با استفادهاز منطق فازی و الگوریتم ژنتیک، را ارایه می کند. الگوریتم ژنتیک یک الگوریتم بهینه سازی می باشد که می تواند به یافتنقوانین فازی مناسب کمک نماید و قانون فازی یک الگوریتم فراگیری ماشین می باشد. رویکرد فازی – ژنتیک می تواندعملکرد بهتر از تکنیک های منفرد را فراهم نماید. در این طرح، تشخیص نفوذ بر روی مجموعه دادهای KDDCUP99صورت گرفت. این کار به وسیله ایجاد دسته بندی ترکیبی که از Naïve Bayes و تکنیک های فازی و بهینه ساز تکاملیژنتیک استفاده می کند صورت گرفت. نتایج نیز بهبودیهای قابل ملاحظه ای را در زمینه تشخیص میزان صحت و نرخ آلارماشتباه نشان می دهد. با نگاه به زمان طی شده برای پیش بینی، مدل هیبریدی ما نسبت به بیزین فازی دارای 13 درصد تشخیصبالاتر و نسبت به ژنتیک زمان اجرای 467 ثانیه بهتر داشته است.

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر بیسیم ، افزایش امنیت ، الگوریتم فراابتکاری ، استنتاج فازی ، تشخیص نفوذ