جامعه شناسی حماسه گیل گمش بر اساس نظریه بوردیو

حماسه گیل گمش کهن ترین و شاید مهمترین نمونه ادبیات سومری است که وجود اسطوره های مربوط به خلقت و ماجراجویی های برخی از قهرمانان فراانسانی از ویژگی های آن می باشد (مک کال، 1386). از همان روزگار نخستین، انتخاب شیوه داستانی به دلایل برخورداری از خصوصیات خاص برای ارایه وانتقال باورها، راهی گزینشی بود که به میراث مشترک تمامی دیگر فرهنگ های میان رودان بدل گردید. در نتیجه با موشکافی و تحقیق و تفحص در متون داستانی و حماسی کهن می توان به تفکرات و خصوصیات صاحبان تفکر در زیرلایه های درونی این آثار پی برد. از آنجا که گروهی از پژوهشگران جامعه شناسی ادبیات عمدتا به کارکرد اجتماعی متون ادبی می پردازند و از نظر ایشان، ادبیات سند اجتماعی یا آینه جامععه است که با بررسی آن می توان شناختی دقیق و عینی از مناسبات اجتماعی به دست آورد و گروه دیگر توجه خود را در پژوهش های شان به رابطه ی نویسنده با اوضاع اجتماعی- فرهنگی زمانه اش معطوف کرده، پرداختن به جهانبینی شخص نویسنده در اولویت قرار می دهند، این نوشتار پس از اثبات تعامل جامعه و ادبیات، به بحث درباره ماهیت حوزه جامعه شناسی و شاخه جامعه شناسی ادبیات پرداخته، برخی از نظریات برجسته از جمله نظریه کنش پیر بوردیو نظریه پرداز فرانسوی را مطرح نموده و پس از معرفی و شرح مجمل داستان حماسه گیل گمش از الواح گلی مکشوفه و برشمردن ویژگی های حماسی این اثر، ویژگی های جامعه نهفته در اثر و در نتیجه منظور مولفه بر اساس نظریه کنش را مورد واکاوی قرار داده است که در نهایت به شیوه هر دوگروه عنایت دارد.

کلیدواژه ها:

گیل گمش ، جامعه شناسی ادبیات ، پیر بوردیو ، نظریه کنش