بررسی جایگاه جداره های پایدار در معماری خیابانی و منظر شهری

شهر به منزله یک اثر هنری زیباست که مخاطب آن شهروندان میباشد. در تعامل میان انسان و شهر کیفیت بصری محیط جایگاه ویژه ای پیدا میکند. احیای فضاهای زیبای شهر و ارزش گذاری بر آن میتواند به عنوان عامل تحکیم روابط بین شهر و شهروند باشد. یکی از مباحثی که در این زمینه اهمیت پیدا میکند، جداره های ساختمانها میباشد. جداره و نماها تنها زمینه ی بصری از بنا میباشند که به عنوان نماینده ی سایر اجزاء در مقابل مخاطب خود قرار میگیرد. در مقاله حاضر سعی شده است با تعریف پایداری به تبیین نقش این عامل در جداره های ساختمانی پرداخته شود، که چگونه استفاده از عناصر پایداری در نماهای ساختمانها و مجموعهی معماری خیابانی میتواند سبب سرزندگی محیطی شود و پویایی به ارمغان بیاورد و بتواند با ارایه ی راهکارهای سازمانیافته موجب کاهش حس گسست بین مجموعه ی شهری و مخاطبان آن شود. نتیجه اینکه یک نمای پایدار علاوه بر اینکه مدیریت انرژی ساختمان را بر عهده دارد و حس درونی برای زندگی فراهم می کند، سبب میشود که در مقیاس جمعی و بزرگتری، یک جداره ی هدفمند برای مجموعه شهری داشته باشد و بتواند به عنوان عاملی وحدت بخش در معماری خیابانی باشد. مبانی نظری تحقیق به روش مرور اسنادی و روش کتابخانه ای تبیین شده و نتایج تحقیق بر اساس تحلیل و تطبیق نمونه موردی استخراج گردیده است.

کلیدواژه ها:

جداره ، پایداری ، معماری خیابانی ، نمای پایدار