ارزیابی روش های آببندی پی بر میزان تراوش سد نرماب

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 598

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CAUCONF01_0205

تاریخ نمایه سازی: 30 شهریور 1397

چکیده مقاله:

در اکثر موارد سدهای خاکی روی لایه های آبرفتی که از نفوذپذیری قابل ملاحظه ای برخوردار هستند احداث میگردند. لذا کنترل تراوش و محاسبه جریان عبوری در پی از اهمیت فراوانی برخوردار است. در صورتی که تراوش از پی سدهای خاکی کنترل نشود ممکن است در دراز مدت، با وقوع پدیده رگاب، خسارات جبران ناپذیری به سد وارد شود. بر این اساس کنترل تراوش در پی سدهای خاکی به منظور محدود کردن میزان تراوش آب، حفظ پایداری خاکریز پایین دست و جلوگیری از فرسایش ذرات خاک، اهمیت زیادی دارد. جهت کنترل تراوش پی روشهای مختلفی از جمله احداث پتوی نفوذناپذیر بالادست، ترانشه های رسی، پرده تزریق و دیوار آببند وجود دارد. با توجه به عمق زیاد آبرفت پی سد مورد مطالعه، برداشت لایه مورد نظر تا رسیدن به سنگ بستر سالم میسر نبوده و استفاده از پرده تزریق آببند به دلیل عدم تزریق پذیری جنس لایه های پی آن غیر ممکن می باشد. بر این اساس در این تحقیق از پتوی رسی بالادست و دیوار آببند برای کنترل تراوش در پی سد خاکی مورد مطالعه استفاده گردیده و با هم مقایسه شده است. اساس این روشها افزایش طول مسیر خطوط جریان و در نتیجه کاهش گرادیان هیدرولیکی و دبی جریان نفوذی است .تحلیل تراوش از پی و بدنه سد در حال ساخت نرماب به روش اجزای محدود و با استفاده از نرم افزار SEEP/W در حالت Steady-State انجام شده است. با کمک این برنامه ترسیم خطوط جریان و هم پتانسیل و محاسبه دبی عبوری برای مقطع مشخصی از خاک صورت گرفته است. نتایج نشان می دهند که پتوی رسی با ضخامت 2 و 5 متر و طولهای مختلف 55، 155، و 155 متر در مخزن سد تاثیر بسیار اندک در کاهش تراوش داشته ولی دیوار آب بند با کاهش حدودا 22% گزینه ی مناسب برای کنترل تراوش پی آبرفتی این سد می باشد.

نویسندگان

امین بسطامی

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه مهندسی عمران، تهران، ایران

احد باقرزاده خلخالی

دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه مهندسی عمران، تهران، ایران