ارزیابی تزریق پذیری ساختگاه سد سرابی به منظور طراحی پرده آب بند

مهمترین مسائل در احداث سدها به خصوص با هدف ذخیره آب، توانایی نگه دار و جلوگیر از اتلاف آن از بدنه و پی سد است. تزریق روشی است که سبب افزایش خواص مقاومتی زمین، کاهش تراوایی و شکل پذیر سنگها و خاکها تزریق شده میشود. همچنین با انجامتزریق سبب بیشتر شدن طول مسیر حرکت آب در ساختگاه سد میگردد. ساختگاه سد سرابی از از سنگ ها بسیار مقاوم هورنفلس که نسبتا دارا شکستگی ها بسیار زیاد نیز هست تشکیل شده است. سنگ ها ساختگاه مطابق نتایج آزمایشها زمین شناسی مهندسیRMR و RQDانجام شده در ردهIIIسنگ ها بسیار خوب) قرار میگیرد. قابلیت نفوذپذیر و درصد فراوانی رفتار هیدروژئومکانیکی توده سنگ هورنفلس در جناحین و پی با یکدیگر مقایسه شده و به صورت آمار تحت آنالیز قرار گرفته است. به گونها که جناح چپ با ٥١ درصد مقادیر لوژان بالاتر از ٣ نفوذپذیر بیشتر را نسبت به جناح راست و پی مرکز دارا میباشد. این امر میتواند ناشی از فشارها تکتونیکی منطقه باشد که موجب افزایش تعداد دسته درزهها و تغییر هندسه لایه بند شده است. همچنین حداکثر درصد فراوانی رفتار ژئومکانیکی درجناح چپ رفتار اتساعی و در جناح راست و شالوده مرکز به رفتار خطی تعلق دارد. فراوانی زیاد رفتار اتساعی ناشی از مقاومت نسبتا پایین و درزه ها باز میباشد. مقایسهRQDبا لوژان نسبت به عمق نشان میدهد که میزان نفوذپذیر از سطح به عمق کاهش مییابد اما روند کاملا مشخصی را نشان نمی دهد

کلیدواژه ها:

سد سرابی ، سنگ هورنفلس ، نفوذپذیری ، رفتاراتساعی ، مقدار لوژان