برنامه ریزی طراحی پارک های منطقه ای شهری مبتنی بر رویکرد CPTED (نمونه پارک آزادگان دورود)

امروزه توجه به مفهوم امنیت شهروندان و روش های ارتقای آن از اولویت های اساسی طراحان و نظریه پردازان شهری محسوب می شود. افزایش امنیت محیطی در راستای بهبود کاربری های فضاهای شهری از مهم ترین کارکردهای است که جوامع پیشرفته در زمینه علوم اجتماعی، مدیریتی و طراحی محیط به آن توجه دارند. تبیین ویژگی و اثرات مرتبط بر نقش کاربری شهر بر کاهش جرایم شهری و کاستن از وقوع جرم موضوع مستقل و با اهمیتی است . آنچه از امنیت به عنوان دریافت دینی و ذهنیات می شود ناشی از ساختار و چیدمان بوکسیت است لذا برای افزایش آن بایستی معیارها و استانداردهای برای طراحی فضاهای شهری در نظر گرفت. رویکرد CPTED از جمله حکومت هایی است که بر کاهش جرم و توسط طراحی محیط تاکید دارد. البته این قوانین بر پایه رفتارهای جوامع غربی شکل گرفته اند. در این تحقیق با استفاده از داده های انسانی، شارش افراد در مناطق مختلف پارک اندازه گیری شده و با برداشت های می دانی و مقایسه میزان استفاده از مناطق مختلف پارک توسط مردم از طریق پرسش نامه و مرور متون و منابع به معایب و مزایا و نواقص فضاهای مختلف پارک آزادگان دورود با توجه به رویکرد CPTED در قالب جدول سوات پرداخته شده و در نهایت پیشنهادها و راه حل های پیشنهادی در جهت بهبود الگوی برنامه ریزی طراحی پارچه شهری ارایه گردیده است. نتایج یک پژوهش نشان می دهد که در کشورهایی که ساختار فرهنگی و اعتقادی عمیق تری دارند بایستی رویکرد CPTED و معیارهای آن را در رابطه با شاخصه های طراحی محیط لحاظ نمایند.

کلیدواژه ها:

احساس امنیت محیطی ، پارک آزادگان دورود ، رویکرد CPTED ، طراحی محیط