بررسی تاثیر الگوی تدریس بدیعه پردازی بر یادگیری و خلاقیت دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی در درس علوم

روش تدریس یکی از مهمترین عناصری است که در تحقق هدف های آموزشی نقش موثری دارد. یکی ازاین روش های خلاق تدریس، روش تدریس بدیعه پردازی است .لذا پژوهش حاضر به بررسی تاثیر روش تدریس بدیعه پردازی بر خلاقیت و یادگیری دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی می پردازد. پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل 40 نفر از دانش آموزان پسر در سال تحصیلی1396-1397 در مقطع پنجم ابتدایی در یکی از مدارس شهرستان مرند بود. روش اجرای پژوهش به این صورت بود که در ابتدا و قبل از شروع آموزش از هر دو گروه کنترل و آزمایش، پیش آزمون یادگیری و خلاقیت به عمل آمد سپس گروه کنترل با استفاده از روش سنتی آموزش دیدند و گروه آزمایش در طی5 جلسه با استفاده از طرح درس مبتنی بر الگوی بدیعه پردازی آموزش دیدند. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی (کوریانس) و نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از افزایش خلاقیت و تمامی مولفه های آن و افزایش یادگیری وخلاقیت در دانش آموزان گروه آزمایش در درس علوم تجربی نسبت به گروه کنترل بود. با توجه به تاثیر مثبت روش تدریس بدیعه پردازی در افزایش خلاقیت ویادگیری، در مقایسه با شیوه های سنتی تدریس پیشنهاد می شود در تدریس درس علوم تجربی از روش تدریس بدیعه پردازی استفاده شود تا آنان به جای شنیدن مطالب درسی از زبان مدرس و حفظ این مطالب و پاسخ گویی طوطی وار، از طریق توصیف، تشبیه و قیاس،خلاقیت، ابتکار درفرایند یادگیری شرکت فعال داشته باشند

کلیدواژه ها:

علوم تجربی ، خلاقیت ، روش تدریس ، بدیعه پردازی