تدوین راهکارهای طراحی مجتمع های مسکونی با بهره گیری از الگوی حیاط مرکزی و رواق در اقلیم گرم و خشک شهر یزد

در جهان مدرن نیازهای سرمایش و گرمایشی ساختمان ها به واسطه پیشرفت های تکنولوژیکی مرتفع شد . رفته رفته روش های بومی سازگار با طبیعت فراموش شدند و بناهایی به وابسته به تکنولوژی ، بدوت توجه به انسان محوری و همساز با طبیعت خلق شدند . با مطالعه و تعمق در معماری بومی مناطق کویری نظیر شهر یزد و نحوه تعامل انسان بومی به گونه ای شگفت انگیز با اصول پایداری همگراست . تا آنجا که با آسایش انسان رابطه بر قرار می کند ، نتیجه عیاملی همچون تابش آفتاب ، دمای هوا ، رطوبت هوا ، وزشباد و میزان بارندگی است . معماری کویری ایران حاوی بسیاری از ویژگی های منحصر به فرد است که ضمن توجه به نیازهای زیبا شناختی با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبق است . معماری پایدار و استفاده از الگوهای بومی مهترین راهکار استفاده از عناصر طبیعی و اقلیمی شناخته شده است . انسان همواره در طول تاریخ به منظور ایجاد سرپناهی امن برای سکونت آنرا با محیط پیرامون خود هماهنگ می سازد تا بتواند شرایط مناسبی برا ادامه حیات خود ایجاد نماید و در حقیقت شرایط جغرافیایی - اقلیمی نیز در شکل گیری این فضاها دخالت مستقیمی دارد. هدف کلان این نوشتار ارایه راهکارهای طراحی اقلیمی و استفاده از ساختار و الگوه ها بومی منطقه می باشد . دستاورد پژوهش معرفی الگوهای مناسب طراحی با بهره گیری از حیاط مرکز و رواق می باشد. نتیجه تحقیق نشان می دهد دستیابی به مشخصات اقلیمی گرم و خشک در ارایه طرح های مناسب و هماهنگ با اقلیم اهمیت فراوانی دارد و حاکی از نقش محوری و اساسی فضاهای باز حیاط مرکزی در خلق معماری بومی پایدار شهر یزد است. نوع تحقیق کاربردی و با مطالعه کیفی صورت گرفته است و ابزار گرد آوری داده ها، مشاهدات عینی و مطالعه منابع مکتوب می باشد

کلیدواژه ها:

اقلیم ، رواق ، حیاط مرکزی ، الگو ، طراحی