ارزیابی فرآیند از هم گسیختگی سیمای سرزمین

از هم گسیختگی سیمای سرزمین یک مسیله نگران کننده در زیست شناسی حفاظت است. این فرآیند به ویژه در اکوسیستم های جنگلی به عنوان یک تهدید اصلی برای تنوع زیستی تلقی می شود. زیرا تاثیر منفی بر روی گونه های گیاهی و جانوری و فرآیند های محیط زیستی دیگر می گذارد. متغیر های طبیعی و انسانی در از هم گسیختگی سیمای سرزمین موثر بوده که از جمله می توان به جاده سازی، تراکم جمعیت و توسعه شهری اشاره کرد. بنابراین تغییرات در پیکر بندی (چیدمان فضایی) سیمای سرزمین مورد ارزیابی قرار گرفته و روش هایی در مورد کاهش اثرات منفی از هم گسیختگی سیمای سرزمین ارایه می شود. کریدور ها نقش مهمی در امر تحلیل ساختار و عملکرد سرزمین دارند، در این راستا برنامه ریزی فضایی پایدار می تواند حد و مرزها را به وضوح بین توسعه و حفاظت تنظیم کند.

کلیدواژه ها:

از هم گسیختگی ، تغییرات سیمای سرزمین ، برنامه ریزی فضایی پایدار