مروری بر آلایندگی گاز فلر و پیامدهای آن بر محیط زیست

فلرها دودکش هایی هستند که در تاسیسات و چاه های نفتی، پالایشگاه ها، پتروشیمی ها، تاسیسات شیمیایی جهت سوزاندن گازها استفاده می شوند. اگر احتراق در فلرکامل باشد باید تنها بخار آب، دی اکسید کربن و دی اکسید گوگرد به عنوان محصولات احتراق تولید شوند. اما در عمل کنترل احتراق گازها در نوک فلر امکان پذیر نبوده و از این رو غیر از ترکیبات مذکور، ترکیبات دیگری نظیر دوده،منواکسید کربن، اکسیدهای نیتروژن، سولفید هیدروژن، ترکیبات آلی فرار نسوخته، هیدروکربن های آروماتیک چند حلقوی، گازهای اسیدی، دی سولفید کربن، کروم، آرسنیک و جیوه نیز تولید می شوند. در این میان آنچه که مشکل آلودگی هوا ناشی از فلرینگ یا آزادسازی Venting آلاینده ها در واحدهای صنعتی را تشدید می کند، مضر، سمی بودن و تجدید ناپذیر و همچنین غیر قابل کنترل بودن آن ها می باشد. فلرها بطور مستقیم در ایجاد گازهای گلخانه ای تاثیر داشته و گرم شدن کره زمین نتیجه قطعی این فرآیند می باشد.براساس تخمین بانک جهانی سالانه 150 میلیارد متر مکعب از گازهای طبیعی در فلرها سوزانده شده یا مستقیما به محیط تخلیه می شود. در این تحقیق به بررسی ماهیت و نوع ترکیبات آلاینده های فلر و نیز پیامدهای ناشی از آنها بر محیط زیست پرداخته می شود