مفهوم بازآفرینی در بافت های فرسوده شهری و راهبردهای دستیابی به آن

محدوده بافت تاریخی و قدیمی شهری به علت وجود جاذبه های نوستالژیک، معماری و فرهنگی بناهای با ارزش خود، که نمادی از شرایط اقتصادی، اعتقادی و اجتماعی آن دوران است؛ از جمله نواحی مهم شهر به حساب میآید. اما این بافتهای تاریخی با گذر زمان و مواجه شدن با تغییرات و تحولات متعدد بتدریج در معرض نارسایی و اختلال در ابعاد مختلف کالبدی، کارکردی، اقتصادی، اجتماعی و... قرار می گیرند. ازینرو ضرورت استفاده از روشی که به معاصر سازی بافت های ارزشمند که به مرور زمان فرسوده شدهاند بپردازد، برهمگان آشکار است. بازآفرینی در بافت های فرسوده سبب ارتقای کیفیات محیطی محلات و در نهایت تجدید حیات و هویت از دست رفته آنها میشود . در پژوهش حاضر دستیابی به معنای عمیقی از بازآفرینی و ارایه راهبردهای دستیابی به آن مهمترین هدف است. در این راستا، شناخت مفاهیمی چون بافت فرسوده و انواع روشهای مداخله آن را میتوان از الویت های پژوهش حاضر برشمرد. نوع تحقیق کاربردی و رویکرد حاکم ترکیبی از اثبات گرایی وتفسیر گرایی است. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش مبتنی بر روش اسنادیست، تا باتوجه به تجزیه و تحلیل اطلاعات، راهبردهایی برای دستبابی به بازآفرینی شهری در بافت های فرسوده ارایه گردد.

کلیدواژه ها:

باز آفرینی شهری ، بافت فرسوده ، نوسازی ، بهسازی