معماری پایدار ، مستلزم ارتقای تاب آوری در شهر

در عصر تغییر اقلیم، با تشدید بحران های زیست محیطی، موضوع معماری همسو با محیط که حداقل مصرف انرژی و تولید آلودگی را در پی داشته باشد و یکی از مهم ترین دغدغه های جوامع علمی معماری بدل گردیده است. نگرانی ها در این آزمایش سبک های مختلفی از بیماری ها به سلاح و ایجاد شده است که علیرغم برخورداری از اصول بنیادین مشترک و من از ساختار مفهومی مشخص و قابل تعمیمی برخوردار نبوده، تصویر جامعی از طراحی پایدار ارایه نمی دهد و سوی دیگر عمدتا جوامع سکونت کشتی در ایران از لحاظ مخاطرات طبیعی در معرض انواع سوانح انسان ساز و طبیعی قرار گرفته است نگاهی که تاکنون در مدیریت سوانح در مدیریت شهری وجود داشته و گاهی مقابله ای و کاهش مخاطرات بوده است. نگاه نوینی که اخیرا در مورد سوانح به وجود آمده تاب اوری است که بیشتر برای مواجهه با ناشناخته ها و عدم قطعیت را به کار برده می شود. در گزارش اسکاپ ، کشور ایران جزو 10 کشور نخست به لحاظ وقوع سوانح مرتبط با مخاطرات تکتونیکی و از حیث مرگ و میر ناشی از این مخاطرات در جایگاه اول تا سوم جهان قرار گرفته است. این مسیله به روشنی لزوم برقراری فصل مشترکی برای معماری پایدار و تاب آوری را مشخص می کند نتایج مطالعات حاکی از آن است یک ساختمان و ایجاد و انرژی کار را ممکن است به من یک معماری تاب اور نباشد. این تحقیق در پی دستیابی به چارچوب نظری و مفهوم توریستی در زمینه طراحی های پایدار است که به یک معماری تاب اور نیز بینجامد و سعی دارد مدلی ارایه دهد که بتوان بر اساس ((تاب اوری)) و ((پایداری)) را تدوین کرده و اصول مشترک آن را ارایه نماید و به دنبال بسط این مفهوم، با رویکردی نظری به اشتراکات آنها بپردازد و به تدابیری در جهت ارتقای توامان تاب اوری و پایداری در معماری کشور خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، معماری ، تاب اوری ، اصول مشترک