تاثیر طول دهانه های سازه در سازه های قاب خمشی فولادی در رخداد فروریزش پیش رونده

فروریزش پیش رونده (خرابی پیش رونده) از مفاهیم نو وجدید در مهندسی عمران است. به طور دقیق تر مطالعه پیرامون آن و ارایه روش هایی برای پیشگیری از آن، از جمله مباحثی هستند که چندین دهه بیشتر قدمت ندارند. فروریزش پیشرونده با حذف ظرفیت باربری موضعی قسمت کوچکی از سازه شروع می شود و در ادامه، خرابی هایی در المان های سازه بوجود می آید که به طور مستقیم تحت تاثیر رخداد موضعی اولیه نیستند. این خرابی های متوالی ممکن است در کل سازه یا سطح وسیعی از آن گسترش پیدا کند. در این تحقیق، تاثیر طول دهانه هاییک سازه در رخداد فروریزش پیش رونده در ساختمان های فولادی خمشی طراحی شده برای بارهای لرزه ای، با روش تحلیل دینامیکی غیر خطی، با ضوابط آیین نامهUFC4-023-03، مورد بررسی قرار گرفته است. ساختمان ها ی مدل شده با سه تیپ پلان با سه طول دهانه متفاوت و در دو ارتفاع مختلف 3 طبقه و 6 طبقه با فرض قرار گرفتن در منطقه ای با لرزه خیزی متوسط، با نرم افزار ETABS طراحی گردیدند و با نرم افزار SAP2000، بررسی و تحلیل رخداد فروریزش پیش رونده، با حذف المان های باربر مانند ستون در موقعیت های مختلف پلان سازه انجام گرفت. در پایان مشخص شد که با افزایش طول دهانه هاییک سازه، احتمال رخداد فروریزش پیش رونده در آن افزایش می یابد. همچنین مشخص گردید که موقعیت قرارگیرییک دهانه بلند در پلان سازه بر رخداد فروریزش پیش رونده تاثیرگذار است به گونه ای که بحرانی ترین خرابی بین موقعیت های مفروض، برای دهانه بلند در سه گوشه پلان سازه اتفاق افتاد.