گرافیک محیطی و آموزش زیست محیطی به کودک در فضای پارک (مطالعه موردی: پارک های ژوراسیک و بازیافت تهران)

گسترش فیزیکی و روند شهرنشینی در کلان شهری مانند تهران، موجب کاهش تماس و آشنایی کودک با محیط طبیعی شده و فرصت بازی و گذران اوقات فراغت او محدود به فضاهای تفریحی شهری شده است. فضاهای تفریحی نیز محیط هایی هستند که به طور معمول بر الگوهای آموزشی، رفتاری و رشد کودک تاثیر گذارند. در این میان شناخت دقیق نوع نگاه و تعیین قالب های بصری همگون با محیط طبیعی در طراحی گرافیک محیطی فضاهای تفریحی چون پارک ها، می تواند موجب تاثیر مثبت در روند تعامل میان کودک و آموزش های زیست محیطی شود. هدف از این پژوهش معرفی عناصر بصری مشترک در طراحی گرافیک محیطی فضای پارک های بازیافت و ژوراسیک تهران است که می تواند موجب تسهیل روند آموزش های زیست محیطی به کودک شود. پرسش پژوهش آن است که چه ویژگی های بصری در طراحی گرافیک محیطی فضای پارک موجب آموزش های زیست محیطی به کودک و تعامل او با محیط طبیعی می شود در این راستا فرضیه پژوهش به این صورت است که: استفاده از شیوه های علمی در طراحی گرافیک محیطی فضای پارک ها، جهت ایجاد مکانی با عملکرد تفریحی- آموزشی کارآمدتر و تاثیرگذارتر می تواند موجب تقویت و تحریک نیروهای غنی و بالقوه در کودک شده و در نهایت تربیت و اصلاح رفتار نیروی انسانی با محیط زیست گردد. برای اثبات فرضیه و رسیدن به پاسخی مناسب، با وجود منابع اندک کتابخانه ای به روش میدانی و توصیفی پارک های بازیافت، ژوراسیک در تهران مورد بررسی قرار گرفته اند. استفاده خلاقانه و نگرش های جدید در طراحی گرافیک محیطی فضای پارک ها و بهره گیری از کاربرد زبان بصری مرتبط با قالب آرایش محیط طبیعی موجب ایجاد فضایی با خصوصیات غنی خواهد شد که نقش عمده ای در فرایند آموزش های زیست محیطی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

گرافیک محیطی ، کودک ، آموزش زیست محیطی ، شیوه های خلاقانه ، بازی