بهره کشی جنسی از کودکان و حقوق کودک در اسناد بین المللی حقوق بشر

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 3,204

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CONFHAKIM01_412

تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1397

چکیده مقاله:

بهره کشی جنسی از کودکان امروز فاجعه ای انسانی است که قویا تعرض به حقوق کودک و نقض کرامت و ارزشهای انسانی اومحسوب می آید. بهره کشی به معنای به کارگیری یا بهره برداری از کسی برای هر هدفی و به کارگیری فردی توسط دیگری به صورت خودخواهانه وبیرحمانه به منظور منفعت طلبی است. سوء استفاده جنسی از کودکان ظالمانه ترین تجربه انسانی است و 25% موارد کودک آزاری را شامل می شود. بطور کلی بهره کشی جنسی را می توان شامل موارد ذیل دانست: بچه بازی وبچه گرایی ، زنای با محارم ، تجاوز به عنف و روسپی گری.بهره کشی جنسی از کودکان امروزه یکی از چالشهای فراروی نظام بین المللی حقوق بشر وبه ویژه حقوق کودک است. این مساله به عنوان یکی از اشکال نوین بزهکاری در جوامع مطرح می باشد. بهره کشی جنسی از کودکان علاوه براینکه خطری برای رشد وبالندگی کودکان محسوب می آید فاجعه ای انسانی است که متاسفانه امروزه دربسیاری از نقاط جهان فراگیر شده است؛ بطوری که برخی از نویسندگان از آن به عنوان بردگی نوین یا شکل نوین بردگی یاد می کنند . مساله مذکور آشکارا تعرض به حقوق کودک و نقض کرامت و ارزشهای انسانی اوست . در این مفهوم کودک به دلیل موقعیت ویژه به عنوان یک کالا تلقی گردیده واز او بهره برداری می گردد.اهمیت تشریح پدیده کودک آزاری بدلیل نابرابری همه جانبه ای که درآن حکمفرماست درهرزمان وبه هر میزان ضروری است. این پدیده که برملا کننده آن وجه پلیدی است که همین انسان قادر به ارتکاب آن است ، همواره در طول تاریخ وجود داشته است ومتاسفانه در تمامی گروههای اجتماعی مشاهده می شود. باوجود تلاش های زیاد برای مبارزه وجلوگیری از کودک آزاری کاهشی در روند آن دیده نمی شود.دربررسی خاستگاه، پدیده کودک آزاری از دایره معیوبی سخن می گوید که قربانی گذشته را به ظالم امروز تبدیل می کند. جامعه شناسان براین باورند که عاملین مفاسد ومجرمان اجتماعی اغلب از خانواده ومحیط رشد سالم محروم بوده اند ورویکرد اصلی را در رفع این معضل و شکستن چرخه مکرر این دایره معیوب می دانند.دراین پژوهش کوتاه در تاملی مختصر به پدیده بهره کشی جنسی کودکان، ضمن تنویر اذهان نسبت به این بلای جان، شخصیت، آبرو و عزت کودکان به عواقب خطرناک آن هشدار داده و در صدد یافتن راه حل هایی برای آن هستیم. اما باید گفت آنچه که مهمتر از حمایت حقوقی و قانونی از کودکان است، بستر سازی فرهنگی، توسعه دانش و علم ملتها و رشد آگاهی اجتماعی است که باید مد نظر قرار بگیرد. هرچه جوامع – بویژه جهان درحال توسعه – مملو از دانش وآگاهی باشد، به یقین برخورد با این پدیده ی شوم اجتماعی – که با پیشرفت صنعت سرکش تر نیز شده است - منطقی تر ،سریع تر، ودر گستره ای وسیع تر خواهد بود . بهره کشی جنسی در اسناد بین المللی حقوق بشر مورد توجه تدوین کنندگان آن بوده است. در ماده 34 پیمان نامه حقوق کودک با بیان مصادیق بهره کشی ازکودکان از جمله روسپیگری و هرزه نگاری، از دولتها خواسته شده تا از کودکان در برابر کلیه اشکال بهره کشی حمایت به عمل آید. در پروتکل اختیاری به این پیمان نامه نیز دولتها موظف گردیده اند تلاش خویش را برای جلوگیری از خرید و فروش، فحشاء و هرزه نگاری کودکان به کار بندند. در میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و میثاق بین المللی حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی نیز می توان در این خصوص مواد قابل استنادی یافت. سوء استفاده و استثمار جنسی بطور کلی نسبت به انسان فارغ از سن، جنس و دیگر عوامل متمایز کننده انسانها، امروزه به عنوان یک جرم در اکثر جوامع شناخته می شود. قوانین داخلی کشورها در حال حاضر چه ابتدا به ساکن وچه متاثر از قوانین بین المللی دست به جرم انگاری این پدیده شوم زده اند. حتی در کشورهای غربی نیز که از آزادی جنسی در زندگی اجتماعی مردم برخوردارند، این مساله جرم شناخته شده، مجازات هایی در پی خواهد داشت. بدیهی است بهره کشی جنسی درمورد کودکان به عنوان قشری از افراد نیازمند حمایت در جوامع، جدی تر ومحتاج توجه ودقت نظر بیشتر از منظر حقوقی است.در مقوله ی بهره کشی جنسی، هر چند حمایت حقوقی و قانونی از کودکان به طرز قابل قبولی در اسناد بین المللی حقوق بشرگنجانده شده است، اما بستر سازی فرهنگی، توسعه دانش و رشد آگاهی اجتماعی ملتها شدیدا احساس می شود. در این زمینه قوانین داخلی و اقدامات اجرایی دولتی و سیاست گذاری ها باید در راستای حمایت بیش از پیش از کودکان در برابر این پدیده نامیمون فعال گردند. امری که فوری است اما با عنایت به وضع موجود با تردید مواجه است.

نویسندگان

هادی بخردی نسب

قاضی دادگستری، مدرس دانشگاه و دانشجوی دکترای حقوق عمومی دانشگاه علوم و تحقیقات اصفهان