مسیولیت مدنی کودکان و نوجوانان، تلفیق قانون، اخلاق و عدالت

قایل شدن مسیولیت برای کودک یا نوجوانی که به عمد یا در نتیجه بی احتیاطی خسارتی را به دیگری وارد می نماید، حکمی است سازگار با قواعد عام مسیولیت مدنی و در تطابق با مفهوم اجتماعی تقصیر. آنگونه که ماده 1216 قانون مدنی مقرر می دارد، چنانچه صغیر یا غیر رشید باعث ضرر شود، ضامن است. الزام سرپرست قانونی و یا قرار دادی به جبران خسارت وارده از ناحیه صغیر استثنایی است که بنابر تصریح ماده 7 قانون مسیولیت مدنی منوط به تقصیر در نگاه داری یا مواظبت می باشد. سرپرستان قانونی از یک سو مکلف در رعایت حدود مواظبت و مراقبت بوده و در صورت تقصیر مسیول در جبران خسارات وارده و از سوی دیگر به حکم اخلاق جبران خسارات ناشی از فعل دیگری نبایستی سبب عسرت و تنگدستی آنان و ایجاد تکلیف مالایطاق گردد. این مقاله درصدد است با بررسی و تحلیل ضوابط قانونی مربوط به مسیولیت مدنی کودکان و نوجوانان و با عنایت به مفهوم فقهی و قانونی صغیر و غیر رشید، ضمن تظابق این مفاهیم الزام کودک و یا سرپرست وی در جبران خسارات وارده از ناحیه کودک را با تلفیق احکام قانونی، اخلاق و عدالت در ترکیبی چند سویه بنگرد.

کلیدواژه ها:

کودک ، مسیولیت مدنی ، جبران زیان ، سرپرست قانونی ، تقصیر ، مراقبت