ارزیابی مجدد علل ترک سکونت محوطه های شرق و شمال شرق فلات ایران در آغاز عصر آهن

ترک محوطه های باستانی در بازه زمانی هزاره سوم تا هزاره اول ق.م همواره مورد بحث بوده است. این ترک سکونت، در دوره عصر مفرغ متاخر و آغاز عصر آهن، نه تنها محوطه های ایران بلکه گستره عظیمی از شرق و شمال شرق فلات ایران از جمله محوطه های آسیای میانه را شامل میشود . بررسی و مطالعه کاوش ها در محوطه های چون تپه حصار ، یاریم تپه، تورنگ تپه ومحوطه های واقع در آسیای میانه چون آلتین تپه ، منجر به یافت لایه های خاکستر و ترک ناگهانی محوطه ها در بازه زمانی یکسان شده است که بسیاری از پژوهشگران این عامل را معلول بر جنگ و تهاجم میدانند. با این حال دیدگاه های مختلفی در باب ترک سکونت ناگهانی این مناطق ارایه شده است که در این گفتار به آن پرداخته میشود ، اما این انگاره ها آن چنان که باید، دلایل ترک محوطه ها را روشن نکردند. با توجه به کاوش محوطه ها و تیوری برخی از باستان شناسان و پژوهشگران ، نگارنده سعی بر آن دارد که با توجه به منابع کتابخانه ای و اتخاذ رویکرد تحلیلی به بیان دیدگاه های خود در خصوص علل گسیختگی زمانی، در طی دوره مورد نظر بپردازند که محتمل بریک سری از دگرسانی های آب و هوایی است