پارچه بافی و صنعت نساجی در دوره ی هخامنشیان

نخستین گام بشر در تهیه ی تن پوش توسط غارنشینانی صورت گرفت که ضمن پرداختن به شکار، از پوست حیوانات استفاده کردند و از این رو نخستین تن پوش ها نیز از پوست حیوانات تهیه می شد. با اهلی کردن حیوانات در دوره نوسنگی بشر به دورهی تازه ای از زندگی پاگذاشت و با ساختن نخستین دوک نخ ریسی در آن زمان، توانست با ریسیدن پشم و الیاف حیوانات نخ را تولید کند و با آن پارچه ببافد و زمانی که نخستین بار دستگاه بافندگی به کار رفت بی شک تحول چشمگیری بود. این صنعت طی دوران تاریخی بویژه دوره هخامنشی رونق فراوان داشت به طوری که هخامنشیان بویژه در زمینه البسه تا پیش از قدرت گرفتن از لباس خاص خود استفاده می کردند ولی با شکل گیری دولت و تشکیل شاهنشاهی، تحت تاثیر فرهنگ ملل تابع قرار گرفته و در پوشاک آنها تغییراتی ایجاد شد و به دلیل اهمیت این صنعت مراکز مختلف پارچه بافی و نساجی در قلمرو آنها ایجاد و یکی از کالاهای مهم داد و ستد گردید. در طی مطالعاتی که در راستای این تحقیق با روش توصیفی و تحلیلی و با جمع آوری اطلاعات بر اساس گزارش های منابع تاریخی و دادهه ای باستان شناختی صورت گرفته مشخص گردید که نساجی و پارچه بافی جزء صنایع مهم دوران هخامنشی بود و هدف اصلی این تحقیق نیز بررسی و شناخت صنعت مذکور در آن عصر می باشد که تا کنون کمتر مورد بررسی قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

هخامنشیان ، نساجی و پارچه بافی ، ملل تابع