مروری بر ادبیات زیست شناسی جنایی و تاثیر آن در بزهکاری زنان

بزه، بزه دیده و بزهکار سازنده مثلث علمی جرم شناسی تا به امروز کانون توجه بسیاری از جرم شناسان بوده اند اما در این بین بزهکار را می توان مهم ترین ضلع مثلث جرم شناسی قلمداد کرد تردیدی نیست که زیست شناسان جنایی طلایه داران بررسی ویژگی های بزه کارانند. زیست شناسانی که گاه با رویکردی افراطی و با تبعیت از نظریه جبرگرایی زیستی قایل به وجود تیپ جنایی بوده و بزهکاران را انسان هایی متمایز از غیر بزهکاران دانسته و گاه با رویکردی تعادل گرا، منکر وجود کروموزوم جنایت و مفهوم جبر جنایی شده و با الهام از زیست شناسی اجتماعی، بزهکار را موجودی مختار اما دارای گرایش های رفتاری منحرفانه قلمداد کرده اند. با تبعیت از دیدگاه دیدگاه زیست شناسی می توان گفت که دخترها و پسرها ویژگی های خاص شخصیتی خود را دارند و هر کدام با توجه به جنسیت و ویژگی شان به جرایم گوناگون کشیده می شوند. گرایش و سوق پیدا کردن برخی از دختران و زنان جوان به بزهکاری و انجام اعمال مجرمانه، از نمونه ناهنجاری هایی است که در مقایسه با جامعه سنتی دهه ها و سده های گذشته، با رشد قابل توجهی همراه شده است و لزوم بررسی ان در تیوری های جرم شناسی اجتناب ناپذیر می باشد تیوری سیندرلا بعنوان یک نظریه جدید اذعان می کند که دختران به رویاهای خود پناه می برند و خیال پردازی سیندرلا در زندگی واقعی آنان نقش خود را ایفا می کند. بدین ترتیب دختران بزهکار به گونه ای فزاینده خودباوری و عزت نفس خویش را از دست می دهند و این امر خود منجر به آن می شود که به کناره گیری انفعال آمیز دست بزنند یا خشم و احساسات هیجانی خود را بیرون بریزند و به بزه کاران اجتماعی تبدیل شوند نتایج بررسی ها نشان می دهد که ادعا نمودن در مورد نقش ژنتیک در ارتکاب به جرم، احتیاج بیشتری به مطالعات و یافته های دقیق دارد و در عین حال نمی توان نقش ژنتیک را در زمینه رفتار بزهکارانه رد نمود، ولی از سوی دیگر هیچ مدرکی جهت پذیرش نقش این عامل به تنهایی به دست نمی آید.

کلیدواژه ها:

زیست شناسی جنایی ، ژن ، ژنتیک رفتاری ، بزهکاری زنان