اثر بخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن شفقت ورز بر روان سازه های ناسازگار اولیه و کاهش عواطف منفی بیماران افسرده

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن شفق تورز بر روان سازه های ناسازگار، کاهش عواطف منفی در بیماران افسرده بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ شیوه گرد آوری داده ها، نیمه تجربی با استفاده از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه این پژوهش زنان افسرده بین 20 تا 40 سال ساکن تهران بود. نمونه شامل 30 نفر از زنان دارای اختلالات افسردگی که به صورت هدفمند بر اساس معیارهای ورود به پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری اطلاعات این پژوهش؛ شامل پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه روان سازه های ناسازگار اولیه YSQ-SF یانگ و مقیاس عواطف مثبت و منفی واتسون و همکاران 1988 بود. در مرحله پیش آزمون، پرسشنامه های پژوهش در اختیار نمونه ها قرار گرفت. پس از آن و در مرحله مداخله، گروه آزمایش تحت آموزش های برنامه درمانی شناختی مبتنی بر ذهن شفقت ورز در دوازده جلسه درمانی در مکانی جدای از گروه کنترل به شکل گروهی قرار گرفت و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. در مرحله پس آزمون مجددا شرکت کنندگان پرسشنامه های پژوهش را پاسخ دادند. برای آزمون فرضیه های پژوهش از تحلیل کواریانس چندمتغیری از نرم افزار آماری SPSS21 در سطح معنی داری P> 0/05 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد: درمان مبتنی بر ذهن شفقت ورز بر روانسازه های ناسازگار و کاهش عواطف منفی اثر معنادار دارد P<0/001,F=19/458 و لامبدای ویلکز =0/283 و Partial Eta Squared=0/717. نتیجه گیری: درمان مبتنی بر ذهن شفقت ورز باعث بهبود روانسازه های ناسازگار اولیه و کاهش عواطف منفی بیماران مبتلا به افسردگی شد

کلیدواژه ها:

ذهن شفقت ورز ، روان سازه های ناسازگار ، کاهش عواطف منفی ، بیماران افسرده