رابطه ویژگی های شخصیتی، سبکهای یادگیری و رضایت از زندگی با انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان متوسطه شهر اهواز

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی روان رنجورخویی، برون گرایی، بازبودن، موافق بودن، با وجدانبودن، سبک های یادگیری تجربه عینی، مشاهده تاملی، مفهوم سازی انتزاعی، آزمایشگری فعال و رضایت از زندگی با انگیزهپیشرفت تحصیلی در دانش آموزان متوسطه شهر اهواز بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه تحقیقشامل 225 نفر از دانش آموزان بود که به صورت تصادفی خوشه ایی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه پنجعاملی نیو کاستا و مک کری (1992)، پرسشنامه سبک های یادگیری کلب (1985)، پرسشنامه رضایت از زندگی SWLSو پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمانز (1970) بود. برای تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی ساده پیرسون ورگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که بین ویژگی شخصیتی روانرنجورخویی با انگیزه پیشرفتتحصیلی دانش آموزان رابطه منفی معناداری وجود دارد و بین ویژگی شخصیتی برونگرایی، موافق بودن، گشودگی و باوجدان بودن با انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت معناداری وجود دارد و بین سبکهای یادگیری ورضایت از زندگی با انگیزه پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد بینویژگی های شخصیتی، سبک های یادگیری و رضایت از زندگی با انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه چندگانهوجود دارد.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، سبک های یادگیری ، رضایت از زندگی ، انگیزه پیشرفت تحصیلی