بازآفرینی محله بازار تبریز با تاکید بر نمایانگرهای کارکردی و فضایی

بافت تاریخی شهرها میراث باارزشی است که در همه دوره های تاریخی از اهمیت و نقش خاصی در توسعه شهرهابرخوردار بوده است. بازآفرینی شهری نگرش و کنشی است جامع و مانع برای حل مشکلات شهری منطقه ی هدفعملیات، که در نهایت به یک پیشرفت پایدار اقتصادی، کالبدی، اجتماعی- فرهنگی و زیست محیطی خواهد انجامید.همچنین، محله در ایران کهن، یک تشکل اجتماعی بوده است که واحدهای محله ای به دلیل اندازه موجبات مشارکت درشکل دادن به محیط خود را فراهم می آوردند. بر این اساس، با توجه به موضوع پژوهش، این نوشتار در راستایارتقای خوانایی و ساختار تاریخی فرهنگی محله، ایجاد پیوستگی در آن و با بافت تاریخی پیرامون و پیاده مداری پیشخواهد رفت. شیوه پژوهش نیز، از نوع توصیفی- تحلیلی بوده و با توجه به ماهیت موضوع و کاربردی بودن آن، پژوهشی بارویکرد کیفی است. در این راستا، نظریات اندیشمندان از جمله، لینچ، سیته و ادمود بیکن بررسی شده و اصول مورد نظرآن ها استخراج شد. سپس با توجه به این اصول و همچنین هدف پژوهش، هنجارها و سنجه های مرتبط با 2 نمایانگرکارکردی و فضایی استخراج شد. لذا با توجه به پتانسیل های بستر طراحی و قرارگیری چند عنصر فرهنگی و تاریخی،محله ی بازار به عنوان حوزه مورد پژوهش انتخاب شد. بنابراین، پس از سنجش وضعیت محله در 2 نمایانگر فضایی وکارکردی، به طور کلی محله بازار از انسجام کافی برخوردار نیست. به طوری که پس از احداث خیابان های اطراف ساختاریکپارچه ی آن از هم گسیخته شده و سه پهنه ی گسسته را تشکیل داده است. محور بازار نیز به دلیل وجود خیابان هایاطراف دچار انزوا گشته و ارتباط خود را با دیگر فضاهای شهری از دست داده و همچنین، ترتباط مشخصی نیز میانعناصر تاریخی وجود ندارد. در نهایت در جهت بازآفرینی این محله در راستای تحقق اهداف پژوهش پیشنهادهایی ارایه شد.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، محله بازار ، نمایانگر کارکردی ، نمایانگر فضایی