بررسی روش تدریس معکوس در آموزش- محور کنفرانس: روشهای نوین یاددهی- یادگیری

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,509

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

TRECONF01_234

تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1397

چکیده مقاله:

تدیس مجموعه تدابیر منظمی است که معلم برای رسیدن به هدف با توجه به شرایط وامکانات انتخاب می کند.که دارای ویژگیهایی همچون ،وجود تعامل بین معلم وشاگرد،فعالیت بر اساس اهداف معین ،طراحی منظم با توجه به موقعیت و....می باشد.سیر تکوینی تعلیم وتربیت به گونه ایست که دیگر نمی توان تنها به وسایل وابزار سنتی بسنده کرد ،زیرا امروزه ارتباطهای آموزشی فرا مرزی وجود انواع وسایل آموزشی وشبکه های اطلاع رسانی جهانی ،لزوم بهره گیری از فناوری جدید را مسلم می کند.یکی ازمناسبترین شیوه های نوین آموزش ،آموزش فردی واز جمله، آموزش معکوس است.روش تدریس معکوس از انواع روشهای تدریس نوین می باشد که در دهه اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است .در این روش معلم قبل از کلاس اسلایدهای آموزشی فیلم وسایر محتوای درسی که ازقبل آماده نموده است را در اختیار دانش آموزان قرار می دهد تا آنها قبل از کلاس با محتوای درس جدید آشنا شده وبا استفاده از منابع ارایه شده آن را فرا بگیرند. کلاس درس معکوس یک شیوه آموزشی تلفیقی وروشی است که بر عکس محیطهای یادگیری سنتی محتوای موارد آموزشی، اغلب به صورت اینترنتی (خارج از کلاس درس) ارایه می شود در این مقاله به معرفی روش آموزش معکوس به عنوان یکی از شیوه های نوین آموزش پرداخته ،سپس مزایا و چالش های آن ذکر می شود. فردی کردن آموزش وتعامل بین دانش آموزان یکی از نقاط قوت این روش می باشدودر عین حال یکی از چالشهایی که در این روش دیده شده فراهم آوردن امکانات فناوری برای دانش آموزان ومعلمان وهمچنین داشتن انگیزه کافی در دانش آموزان می باشد.آکادمی خان نمونه بارز یک کلاس معکوس است که شهرت جهانی پیدا نموده.پیشرفت فناوری ،فعالیتهای یاددهی ویادگیری را از حالت سنتی ومنفعل ،به یادگیری فعال وتلفیقی تغییر داده است .اما در عین حال یادگیری سنتی ونقش مهمش نادیده گرفته نمی شود. این پژوهش یک پیمایش توصیفی- تحلیلی است که به بررسی روش تدریس معکوس در آموزش می پردازد که یکی از روشهای نوین یاددهی- یادگیری می باشد.

نویسندگان

ریحانه اسمعیلی کرانی

دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی

غلامعلی احمدی

دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی