دانشجویان، بازیافت مواد و محیط زیست

بازیافت مواد از جمله فعالیتهائی است که در دو دهه پایانی سده گذشته به نحو چشمگیری توجه و اهتمام برنامه ریزان وسیاستگذاران را در دنیای شمال به خود معطوف داشته است. جهان پیشرفته از سر تجربه آموخته است تا به دو دلیل عمده و به طور جدی بازیافت مواد را در دستور کار خود قرار دهد. نخست آنکه اصل اقتصادی کمیابی حکم کرده است تا به واسطه محدودیت منابع تا حد امکان از مواد قابل بازیافت استفاده شود. با گذشت زمان و افزایش قیمت منابع، اصل هزینه- فایده نیز یک چنین اندیشه ای را به شدت تقویت کرده است. بازیافت مواد به دلیلی دیگر نیز بیش از پیش مورد توجه می باشد. مسلماً امروزه بیش از هر زمان دیگر طبیعت در مقابله با فعالیتهای انسانی، در خود پالائی با مشکل روبرو شده است. بازیافت مواد قطعاً این مشکل زیست محیطی را تقلیل داده، از ورود مواد آلاینده بر محیط زیست و در نتیجه بر هم خوردن موازنه اکولوژیکی پیشگیری می نماید. در واقع این نکته در عصر ما از اهم موضوعات مرتبط با توسعه پایدار است توسعه ای که پایداریاش به گمان هر صاحب اندیشه ای در گرو حفظ و نگهداری محیط زیست می باشد. نتایج حاصل از یک پژوهش میدانی که جهت شناخت و بررسی نظرات دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان از مقوله بازیافت مواد انجام گرفت، نشان میدهد که بیش از 80 درصد دانشجویان برای بازیافت مواد اهمیت فراوانی قائل هستند. بعد زیست محیطی این مقوله از نظر آنها، از جنبه اقتصادی آن دارای اهمیت بیشتری است. دانشجویان دختر در مقایسه با دانشجویان پسر به موضوع بازیافت اهمیت بیشتری می دهند. دانشجویان دانشکده منابع طبیعی نیز گرچه در مقایسه با سایر دانشجویان در جدا سازی مواد قابل بازیافت فعالیت کمتری دارند،لیکن این مقوله برای آنها از اهمیت بیشتری نسبت به دانشجویان سایر رشته ها برخوردار است. دانشجویان اصفهانی، در مقایسه با سایر دانشجویان مشارکت بیشتری را در جداسازی مواد قابل بازیافت داشته اند.دانشجویان به ترتیب نقش شهرداریها، خانواده، رسانه ها و دوره گردها را در انجام فرایند ترویج بازیافت مواد با اهمیت ذکر کرده اند. بیش از 56 درصد از پاسخگویان مبادرت به جداسازی مواد قابل بازیافت از سایر زباله می کنند.