اثر سطوح مختلف تعادل الکترولیت های جیره و سن گله مادر بر عملکرد جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی

پرورش جوجه های گوشتی در فصول گرم سال چالشی بزرگ در صنعت مرغداری محسوب میشود و همواره استفاده از روش هایی که باعث کاهش اثرات زیانبار تنش گرمایی میشوند، مورد استقبال دست اندرکاران این صنعت میباشد. از جمله این روش ها می توان به تغییر در میزان تعادل کاتیون- آنیون جیره ها اشاره کرد. پژوهش حاضر با 320 قطعه جوجه گوشتی از سویه راس در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×4 شامل دو سن گله مادر 30) و 60 هفتگی) و چهار سطح الکترولیت (شامل عدم استفاده از مکملهای الکترولیتی، و سطوح 150، 250 و meq/kg 350 و از طریق افزودن الکترولیت های خوراکی شامل نمک، بیکربنات سدیم، بیکربنات پتاسیم و کلرید آمونیوم) و برای هر تیمار شامل 4 تکرار انجام گرفت. جوجه ها به مدت 42 روز با جیره های آغازین، رشد و پایانی تغذیه شدند. جوجه های گوشتی روزانه به مدت 5 ساعت در معرض تنش گرمایی (دمای 35 درجه سانتیگراد) قرار گرفتند. صفات عملکردی شامل وزن بدن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی در دوره های مختلف آغازین، رشد و پایانی، در تیمارهای مختلف مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج این پژوهش نشان داد که سن گله مادر 60 هفته در مقایسه با سن گله مادر 30 هفته، در تمامی بخشهای وزن بدن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی، عملکرد بهتری را دارد. همچنین تنظیم DCAB جیره در سطح meq/kg 350 بهترین عملکرد را بروز داده است. در مقابل، سطح meq/kg 150 DCAB ضعیف ترین عملکرد را سبب شده است. با توجه به نتایج بدست آمده، میتوان انتظار داشت که تنظیم DCAB جیره در سطح meq/kg 350 بتواند در کاهش اثرات مربوط به تنش گرمایی، موثر باشد.

کلیدواژه ها:

تنش گرمایی ، تعادل کاتیون- آنیون ، سن گله مادر