تخمین پیش ساز پروتیین متابولیسمی مخلوط دانه جو و کنجاله سویا با استفاده از روش برون تنی شکمبه ای

هدف از انجام این آزمایش بررسی اثر تجمعی دانه جو و کنجاله سویا بر میزان پروتیین قابل استفاده ورودی به روده باریک با استفاده از روش برون تنی بود. تیمار آزمایشی به ترتیب عبارت بودند از: (1 سویا (2 جو 0/75 (3 جو 0/25 + سویا 0/50 (4 جو 0/50 + سویا 0/25 (5 جو 0/75 + سویا. نسبتهای مختلف دانه جو و کنجاله سویا در محیط برون تنی و طی زمانهای 8، 24 و 48 ساعت در دمای 39 درجه با استفاده از 30 سی سی محیط کشت تحت شرایط بی هوازی کشت داده شدند و پس از اتمام زمانهای فوق ازت آمونیاکی آنها اندازه گیری شد. بین تیمارهای مختلف از حیث مقدار پروتیین خام قابل استفاده موثر در تمام نرخهای عبور تفاوت معنی داری وجود داشت .(P<0/001) در نرخ عبور 10 درصد در ساعت مقدار پیشساز پروتیین متابولیسمی فراهم شده در تیمار سویا با تیمار جو و سویا (به نسبت مساوی) مشابه بود. کشت دانه جو در محیط حاوی ازت آمونیاکی با نرخ عبور 2 تا 8 درصد در ساعت مقدار پروتیین خام قابل استفاده موثر بیشتری نسبت به کنجاله سویا فراهم کرد .(P<0/05) مقادیر اندازه گیری شده پروتیین خام قابل استفاده در نسبتهای مختلف دانه جو و کنجاله سویا با میزان محاسبه شده آن بر اساس کشت جداگانه دانه جو و سویا متفاوت بود و حداکثر اثر تجمعی مثبت در ساعت 24 و تیمار حاوی دانه جو و سویا با نسبت یکسان وجود داشت. به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد روش برون تنی مبتنی بر غلظت ازت آمونیاکی می تواند قبل از تغذیه، مقدار فراهمی پیشساز پروتیین متابولیسمی در روده باریک را در جیره های مخلوط با دقت بالایی برآورد کرد.

کلیدواژه ها:

پروتیین قابل استفاده ، تجزیه پذیری شکمبه ای ، کنجاله سویا