تحلیلی بر روش های نشانه شناسی، نمونه های موردی: نمازخانه پارک لاله تهران و کلیسای روی اب هوکایدو

امروزه نشانه به عنوان ابزاری کارآمد در جهت تولید داده های کیفی در معماری قلمداد می شود این پژوهش پس از مرور بر شناخت مفاهیم نشانه شناسی در معماری به بررسی نمونه هایی از نشانه های موجود در فضاهای معماری پرداخته است، و به دنبال پاسخی فراتر از پاسخ به عملکردهای معمول فضاهای معماریست روش تحقیق کیفی و رویه عملی آن، حاصل مشاهدات عینی و مطالعات مکتوب در زمینه نشانه شناسی و معماری می باشد در ادامه به شیوه تحلیلی توصیفی به بحث پیرامون انواع نشانه و کاربرد آن در معماری و تحقیق در نمونه های موردی پرداخت شده است اهداف پیش رو در این پژوهش عباتند از: قرایت صحیح از فضاهای معماری با رویکرد نشانه شناسی، ارایه جایگاه نشانه شناسی در تولید فرم و بازنگری نشانه های معماری در دو اثر تحت عنوان: نمازخانه پارک لاله در تهران، اثر کامران دیبا و کلیسای روی آب در هوکایدو، اثر تادایو آندو

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی ، خوانش معماری ، فرآیند نشانگی معماری ، نمازخانه پارک لاله تهران ، کلیسای روی آب هوکایدو