مقایسه دوام سازه های ساخته شده با بتن خودتراکم در محیط های خورنده و غیرخورنده

امروزه وجود بتن به صورت گسترده در پیکر سازه ها خود دلیل آشکار و تاکید کننده بر ارجحیت بی شمار آن می باشد و دقت در تولید و اجرای سازه های بتن آرمه امری ضروری به حساب می آید. گرچه زمانی که بادید کلی به مبحث بتن نظر انداخته می شود عموما تصور بر این است که بتن از مصالح بادوام به شمار می آید ولی اگر به بطن تاریخچه آن نظر بیندازیم درمی یابیم که در محیط های دریایی، پایایی بتن همواره با مشکلات جدی روبه رو بوده است. بتن های خودتراکم با توجه به قابلیت تراکم منحصربه فرد و کیفیت مناسب تر، از دوام بیشتری نسبت به بتن های معمولی برخوردارند. قضیه دوام از آن مباحثی است که دو جنبه اقتصادی و ایمنی را دربرمی گیرد که اگر به این مسیله دقت کافی نشود، باعث تهدیدهای مالی، جانی و حتی زیست محیطی می گردد. دوام بتن در تقابل با شرایط محیطی همچون باران های اسیدی، فرسایش شیمیایی و اثرات سایش های فیزیکی تغییرپذیر است و استفاده از بتن در اعضای مختلف سازه می تواند باعث شود که شکل و خواص بتن دست خوش تغییر گردد؛ بنابراین سعی شده درون مایه و مضمون این مقاله بازتاب دهنده ی پایایی و دوام سازه های ساخته شده با بتن SCC با شد. همچنین در این مقاله بر آن هستیم تا به مقای سه تاثیر محیط های خورنده و غیر خورنده بر دوام بتن پردازیم.

کلیدواژه ها:

بتن خود تراکم ، دوام ، محیط های خورنده ، محیط های غیر خورنده