بررسی نگرش قضات و کارشناسان پزشکی قانونی در مورد موضوع صدمات مسری و غیرمسری در فوت مندرج در مواد 296 الی 299، 539 و 540 قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1392

مواد قانونی در بخش دیات و ارش از مجموعه قوانین مجازات اسلامی، حوزهای است که محل تعامل علوم اسلامی و انسانی (حقوق و قانون) و علوم تجربی (پزشکی) محسوب میگردد. در این بخش، عدم تبیین دقیق، روشن و واضح موضوع در نوشتار برخی از مواد قانونی و عدم تفسیر واحد از آنها، فقدان دریافت مناسب از مبانی فقهی و حقوقی و استنباطات متفاوت و عدم هماهنگی و تعامل لازم ما بین مراجع قضایی و کارشناسان پزشکی قانونی در رسیدن به فهم مشترک، باعث شده تا در استعلام بعضی موضوعات و ارایه نظریات کارشناسی چالش هایی بوجود آید. یکی از این چالشها موضوع سرایت صدمات و صدمات مسری و غیرمسری در فوت بوده که در تعدادی از مواد قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 (ازجمله در مواد 296 الی 299، 539 و (540 مطرح شده است. با عنایت به موانع و محدودیت های فوق الذکر و ملاحظه نظریات و تفاسیر مختلف قضایی و پزشکی که منجر به صدور گواهیهای پزشکی و احکام قضایی متفاوت شده است، تحقیقی از سوی نگارنده بعمل آمد تا نگرش مقامات قضایی و کارشناسان پزشکی قانونی در مورد مذکور بررسی شود. در این راستا با تنظیم پرسشنامه ای (که در برگیرنده تعاریف، نقش زمان حدوث مرگ متعاقب صدمات، تعداد و توالی صدمات و نحوه تعیین و تاثیر آنها در فوت بود)، نسبت به ارزیابی نگرش دو گروه مورد اشاره اقدام گردید. در بررسی آماری ملاحظه گردید که نه تنها نگرش های گوناگون نسبت به جنبههای مختلف سرایت صدمات در دو گروه وجود دارد، بلکه در اعضاء هر گروه نیز استنباطات و تفاسیر متنوع است. لذا نتایج حاکی از آن است که جهت استفهام یکسان و پیشگیری از صدور نظریات و احکام متفاوت در موارد مشابه (که نهایتا0 میتواند برای سیستم قضایی، سازمانهای مرتبط با پرداخت غرامات و افراد جامعه عواقب نامطلوب در پی داشته باشد)، برقراری جلسات مشترک بین مقامات قضایی و مراجع کارشناسی پزشکی قانونی مثمر ثمر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

سرایت ، صدمات ، مسری ، غیرمسری