بررسی رشد و کمال عقلی جزایی در فقه و قانون

ماخذ رشد جزایی توانایی تشخیص حسن و قبح اعمال است لذا مفهومی اخص از حیث منطقی نسبت به رشد مدنی دارد بدین توضیح که هر محجور جزایی قطعا محجور مدنی هم هست ولای عکس آن صادق نیست ، از طرفی در تعیین سن بلوغ عده ای از فقها همچون شیخ طوسی 13 سالگی را ضابطه و معیار در جنس مونث قرار داده اند که با ضابطه 9 سال مذکور در قانون کشور ما اختلاف فاحش دارد و حال آنکه اساسا بلوغ یک پدیده ی تکوینی است و شارع توان اعتبار و جعل سن شخص در آن را ندارد و اذا به طریق اولی در رشد که مفهومی کاملا طبیعی و تکوینی است و از فردی به فرد دیگر متفاوت است نمی بایست سن خاص محدود کننده این مفهوم طبیعی باشد که البته قانون گذار جدید به طرفداری از همین تز دست به ابتکار زده و در ماده 91 ق.م.ا تردید در رشد و کمال عقلی را مسقط مجازات دانسته و حال آنکه می بایست مطابق اصل استصحاب و فتاوای فقها لااقل تا 13 سال را به قرس قاطه از حیث جزایی اعلام نمود و فاصله 13 تا 18 سال مورد قانون گذاری به شیوه ی فعل قرار می داد و نیز تبصره ماده 91 به علت عدم انحصار نظریه پردازی تخصصی برای پزشکی قانونی عملا موجب بسط ید قاضی گردید . که قطعا با ورود نظرات غیر تخصصی توالی فاسد خواهد شد .

کلیدواژه ها:

رشد ، بلوغ ، کمال عقلی