بررسی آزمایشگاهی تاثیر توٲم قرارگیری پره های مستغرق و شکاف بر عمق آبشستگی اطراف پایه استوانه ای

آبشستگی موضعی در کنار پایه پل ها در طول جریان سیلابی از عوامل تهدید کننده آن ها به شمار می روند. لذا برای طراحی یک سازه ایمن و جلوگیری از آبشستگی اطراف پایه پل به طوری که توجیه اقتصادی داشته باشد، به تحقیقات فراوانی نیاز است. یکی از روش های مهندسی محافظت از پایه های پل در برابر آبشسستگی موضعی ایجاد شکاف و استفاده از صفحات مستغرق می باشد. در این پژوهش نخست کارکرد جداگانه قرارگیری شکاف در حالت بهینه بر روی پایه، سپس قرارگیری پره های مستغرق در جلوی پایه استوانه ای شکل بررسی شد. در آخر آزمایش هایی با حضور همزمان پره های مستغرق و شکاف برای بررسی تاثیر این دو روش بر هم انجام گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین میزان کاهش آبشستگی برای پایه با شکاف داخل بستر به همراه پره های مستغرق به مقدار حدود 69 درصد بود و هرچه شکاف به سطح آب نزدیک تر شود، میزان کارایی آن کاهش می یابد، اما در هر سه موقعیت قرارگیری شکاف ها، عملکرد مطلوبی مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

آبشستگی موضعی ، شکاف ، پره های مستغرق ، پایه پل ، عمق آبشستگی