انقلاب اسلامی و دیپلماسی فرهنگی: از نظریه تا عمل

دیپلماسی فرهنگی در ارتباط با ایجاد ذهنیت مناسب در مخاطبان فرهنگی است،اگر بخواهیم که یک دیپلماسی فرهنگی موثری داشته باشیم باید که تلاش کنیم اول خودمان را خوب بشناسیم و موفق شویم که ذهنیت مناسبی را در مخاطبان دیپلماسی فرهنگی ایجاد کنیم، اما اگر این ذهنیت، خدشه دار باشد قطعا ارتقای دیپلماسی فرهنگی بسیار مشکل و پر چالش خواهد بود. استفاده از فرهنگ و به خدمت گرفتن ابزارهای فرهنگی در دیپلماسی در مقایسه با ابزارها و اهرمهای رایج دیگر در روابط بین الملل دارای مزایایی است که مه مترین آ نها عبار تاند از مواج هشدن با مقاومت کمتر در جوامع و کشورهای مقصد، عاری بودن دیپلماسی فرهنگی از لحنی خصمانه در کنار جذابیت، حضور جدی تر بازیگران غیررسمی، نهادهای مدنی و اشخاص حقیقی و حقوقی غیردولتی. دیپلماسی فرهنگی بیشتر به دنبال کشف، تعریف و ترویج ارزشها و منافع مشترک و جها نشمول و سپس، تامین منافع ملی در چارچوب این ارز شها و منافع مشترک است. دیپلماسی فرهنگی میتواند خلاقانه تر، انعطا فپذیرتر و حتی فرصت طلبانه تر از دیپلماسی کلاسیک و سنتی در بسیاری از حوز ه ها طراحی و اجرا گردد. در این باره میتوان گفت دیپلماسی فرهنگی با سهولت بیشتری در همه لایه های جامعه رسوخ میکند و کمک میکند تا نوعی اعتمادسازی در میان مردم و دیگر کشورها ایجاد نماید و در این صورت قدرت آفرین نیز خواهد بود؛ اما همه اینها زمانیمتحقق می شود که کشور صادرکننده فرهنگ خود از پیش نیازهای اولیه و لازم در توانای یهای درونی کشور خود برخوردار باشد مقاله حاضر ضمن معناسازی دیپلماسی فرهنگی، درصدد است تا به شاخصه های دیپلماسی فرهنگی ایران بپردازد. جمهوری اسلامی ایران توانایی های زیادی در این خصوص دارد که به شرط توانمند یهای درونی و استفاده بهینه از مولفه های فرهنگی میتواند به ارتقای پارامترهای قدرت نرم در دیپلماسی ایرانی و نهایتا منافع ملی کمک کند

کلیدواژه ها:

دیپلماسی فرهنگی ، شناخت من ، جمهوری اسلامی ایران ، شاخصه های دیپلماسی فرهنگی ، ساختارهای فرهنگی