تاثیر گسترش گردشگری بر روابط متقابل شهر و روستا (مطالعه ی موردی: بخش طالقان)

در بررسی های ناحیه ای کشورهای در حال توسعه به انواع روابط متقابل بین شهر و روستا اشاره میشود که در آن تفاوتهای فضایی اغلب میتواند ناشی از بهره برداری بیشتر شهر از منابع روستایی و در مقابل، این امر مبین وجود روند گسترش در روستا باشد. پژوهش حاضر روابط موجود بین شهر و روستا با تاکید بر روابط گردشگری میان این دو ناحیه و پیامدهای احتمالی مثبت و منفی آن را بررسی میکند. در این بین، پنج نوع رابطه ای که بین شهر و روستا در مباحث علمی مطرح میشود در قالب سوالات و فرضیات مورد بررسی بیشتر قرار میگیرد. داده های مورد نیاز با بهرهگیری از تلفیق مطالعات کتابخانه ای و پیمایش میدانی به دست آمده و برای جمع آوری اطلاعات میدانی نیز از پرسشنامه استفاده گردیده که به وسیله ی نرم افزار SPSS و آزمونهای همبستگی (کندال و اسپیرمن) این داده ها تجزیه و تحلیل شده است. نتایج نشان میدهد که جریان سرمایه ای با فروش محصولات کشاورزی و زمین در محدوده ی مورد مطالعه، شکل گرفته و از نظر حفظ الگوهای زیست محیطی نیز اثرات منفی آن بیشتر بوده است. از بعد بازار فروش محصولات کشاورزی به گردشگران، در سالهای اخیر روستاییان محصولات خود را به صورت مستقیم به گردشگران ارایه میکنند که این خود ارتباطات دوسویه بین جامعه ی میزبان و میهمان را بهبود بخشیده است. در نهایت از نظر مهاجرت، تاثیر گردشگری مثبت بوده و در منطقه شرایط مهاجرفرستی بهمهاجرپذیری تغییر یافته است

کلیدواژه ها:

روابط متقابل شهر و روستا ، گردشگری ، نواحی روستایی ، طالقان